Nova studija koju je vodio tim sa Univerziteta Stanford pomaže nam da razumijemo kako se simptomi javljaju, šta bi moglo dovesti do boljih tretmana i intervencija za psihozu i druga stanja mentalnog zdravlja sa kojima je povezana.
Istraživači su identifikovali disfunkcije u dva specifična moždana sistema kod ljudi koji imaju psihozu – u pitanju su sistemi koji nam pomažu da filtriramo pažnju na važne unutrašnje i spoljašnje informacije.
Psihoza uključuje odvajanje od stvarnosti, kao što su halucinacije i zablude. Može se pojaviti samostalno, ali je takođe dio stanja poput šizofrenije i bipolarnog poremećaja, koje naučnici još uvijek to pokušavaju da u potpunosti otkriju.
- Ovaj rad pruža dobar model za razumevanje razvoja i progresije šizofrenije, kaže kognitivni neuronaučnik Kaustubh Supekar sa Univerziteta Stanford.
Supekar i njegove kolege su pregledali snimke skeniranja mozga 445 ljudi sa stanjima uključujući autizam, ADHD, ranu psihozu isindrom delecije – genetsko stanje sa povećanim rizikom od psihoze i šizofrenije. Takođe su posmatrali snimke skeniranja 411 zdravih ljudi kao kontrolu.
Koristeći algoritam za mašinsko učenje, tim je identifikovao razlike u funkcijama mozga između te dvije grupe.
Iako je istraživačka grupa ranije sumnjala da bi mreža značajnosti mogla biti uključena, ova nova studija podržava tu hipotezu i pokazuje da sindrom delecije može biti koristan način analize simptoma i rizika psihoze.
Razlike u ovim oblastima koje se odnose na filtriranje informacija bile su značajne i kod osoba sa delecionim sindromom i psihozom, i kod osoba sa psihozom nepoznatog porijekla, otkrili su istraživači.
– Ova paralela jača naše razumijevanje psihoze kao stanja sa prepoznatljivim i dosljednim moždanim potpisima, kaže kognitivni neuronaučnik sa Univerziteta Stanford Vinod Menon.
– Ovaj proces narušava normalno funkcionisanje kognitivne kontrole, dozvoljavajući nametljivim mislima da dominiraju, što kulminira simptomima koje prepoznajemo kao psihozu, dodaje Stanford.
Sljedeći korak, potencijalno, je razvoj tretmana na osnovu ovih otkrića. Dio poteškoća u liječenju psihoze je to što može biti teško videti kakve efekte različite metode imaju na mozak, ali sada naučnici i ljekari mogu biti precizniji u pogledu toga gdje traže.
– Postojeći pristupi liječenju psihoze, uključujući transkranijalnu magnetnu stimulaciju i fokusirani ultrazvuk, mogli bi se prilagoditi za ciljanje ovih specifičnih moždanih centara kod mladih ljudi koji su u riziku od psihoze, kažu istraživači.
Tim takođe želi da pomogne u smanjenju stigme i povećanju podrške osobama sa psihozom. Uslovi u kojima su ljudi odvojeni od stvarnosti mogu biti zastrašujuće iskustvo, a granica između normalne i abnormalne neurološke funkcije nije tako jasna kao što mislite.
– Naša otkrića naglašavaju važnost pristupa osobama sa psihozom sa saosjećanjem, kaže Menon.
Kurir.rs
