U Crnoj Gori na hiljadu pacijenata rade tri ljekara, dok je evropski prosjek četiri doktora na isti broj građana.
Od statistike, posljedice nedostatka ljekara bolje dočarava praksa višemjesečnog čekanja na specijalističke preglede u sekundarnim i tercijalnoj zdravstvenoj ustanovi. Čeka se i u ambulantama primarnih zdravstvenih ustanova. Ljekari umjesto predviđenih maksimalno 33, pregledaju i do 90 pacijenata dnevno. To je jedna strana realnosti u Crnoj Gori, a druga da mladi ljekari koji su odlučili da nakon fakulteta i obaveznog staža ne čekaju specijalizaciju već je sami plaćaju nemaju podršku sistema čak ni za sezonski rad tokom ljeta. Jedan od njih je dr Stefan Amanović iz Bara koji sezonski radi kao konobar u jednom ugostiteljskom objektu u Sutomoru.
“Na Univerzitetu u Beogradu završio sam Medicinski fakultet u roku, šest godina, 12 semestara, sa prosjekom 8,70. Nakon godinu dana stažiranja, upisao sam volontersku specijalizaciju iz radiologije u Beogradu. Od oktobra sam na trećoj godini. Tokom ljeta sam u rodnom Baru i pokušao sam da se zaposlim na određeno ovde, međutim, u dvije zdravstvene ustanove kojima sam se obratio rečeno mi je da nemaju potrebe za ljekarima na određeno vrijeme, kaže za Primorski portal dr Amanović.
Želja i namjera mladom ljekaru je da što prije stekne znanje i uči od odličnih ljekara.
“Međutim, život u Beogradu je preskup. Obratio sam se Opštoj bolnici u Baru da preko njih nastavim specijalizaciju, međutim, rečeno mi je da “ne postoje pravne mogućnosti da oni preuzmu specijalizaciju u Beogradu, zbog toga jer specijalizacija iz radiologije ima i u Podgorici”. Naveli su da je sklopljen ugovor između ministarstva zdravlja i Univerziteta u Podgorici, da se sve četiri godine specijalizacije iz radiologije obavljaju u Crnoj Gori. Mogu da razumijem potrebu države da ima namjeru da uštedi novac, ali ne mogu razumjeti da se štedi na edukacji, usavršavanju mladih ljekara”, kaže za Primorski portal dr Stefan Amanović.
Prema njegovim riječimasSvi znamo da su mogućnosti u Beogradu mnogo veće za učenje, naprednije su metodologije, primjenjuju se savremeniji trendovi u medicini što mi se potvrdilo tokom dvije godine na specijalizaciji u Srbiji.
“Ja sam zbog toga studirao u Beogradu i zbog toga sam odlučio da upišem specijalizaciju u Beogradu. Baš zbog znanja. Mnogo sam naučio za dvije godine odrađene specijalizacije u Beogradu koju su finansirali moji roditelji. Obratio sam se nadležnim u Crnoj Gori da preko naših ustanova nastavim specijalizaciju u Podgorici, međutim, nisu htjeli da mi priznaju godine obavljene specijalizacije u Beogradu, priča Amanović.
Navodi da je kontaktirao i Medicinski fakultet u Podgorici gdje su mu obrazložili da moraju formirati komisiju da bi mogli da priznaju samo šest mjeseci od godinu dana specijalizacije u Beogradu.
“Kad sam upisao specijalizaciju 2022. , godina je koštala 1400 eura. Sada je oko 1700 eura. Na godišnjem nivou, plus stan i ostali troškovi života. Ja u Srbiji nemam posao, nema platu, kaže dr Amanović.
Često čujemo da u zdravstvenim ustanovama Crne Gore fali ljekara. Tokom ljeta mnoge turističke ambulante na Crnogorskom primorju ili nisu otvorene, ili rade skraćeno jer nema doktora. Kazali ste da niste dobili šansu ni sezonski da se zaposlite kao ljekar u Baru?
“Nemam komentar, svako ima svoju priču, čuvaju se fotelje. Niko neće da mrdne prstom. Za mlade ljude malo koga je briga, kaže dr Amanović.
Na pitanje, kakva su iskustva njegovih kolega, mladih ljekara, da li je neko od njih dobio specijalizaciju od države Crne Gore jer se često čulo poslednjih godina da neće dugo čekati na specijalizaciju, dr Amanović kaže da, prema njegovim saznanjima za sada još niko od njegove generacije nije dobio specijalizaciju.
“Imam kolegu koji je završio Medicinski fakulteu u Podgorici, moja generacija. Radi u Domu zdravlja i nije dobio specijalizaciju. Ne znam nikoga u Crnoj Gori iz moje generacije koji su završili medicinu, da je dobio specijalizaciju. Iako su ljekari deficitaran kadar u Crnoj Gori, izostaje podsticaj države. Posle šest godina fakulteta, treba godinu dana da se odradi staž, pa posle staža, godinu dana u Crnoj Gori treba da se radi da bi se stekli uslovi da možeš na specijalizaciju. Medicina traje šest godina, specijalizacija minimum četiri do šest godina, tako da je minimalno 10 godina potrebno do zvanja specijaliste i još ako se čeka to je zaista mnogo. Mišljenja sam da je upravo u prethodnom periodu odugovlačenje za dodijelu specijalizacije rezultiralo da u Crnoj Gori fali ljekara specijalista u svim oblastima, zaključuje dr Amanović.
Dr Amanović za posao tokom sezone obratio se Opštoj bolnici Bar i Domu zdravlja Bar.
Na pitanja Primorskog portala čelnici ove dvije zdravstve ustanove su odgovorili da im nije falilo ljekara.
“Konkurs je raspisan mnogo ranije, dvije doktorke već rade skoro godinu dana. Specijalista smo imali dovoljno tokom ljetnje sezone, kazao je direktor Opšte bolnice Bar dr Igor Karišik.
Direktorica Doma zdravlja Bar dr Bojana Vuković za Primorski portal je kazala da tokom turističke sezone nije falilo ljekara.
“U maju mjesecu primili smo dvije mlade doktorke na odredređeno. Otvorena je turistička ambulanta u Sutomoru,a u matičnoj ustanovi turiste su primali i primaju svi izabrani doktori za odrasle i za djecu, objasnila je dr Vuković.
Pacijenti u cijeloj Crnoj Gori se žale na duge liste čekanja.
Prema podacima koje je Fond za zdravstveno osiguranje dostavio Ministarstvu zdravlja, a objavljeni su sredinom oktobra 2023. u Crnoj Gori 1.969 ljekara čine dio našeg javnog zdravstvenog sistema”.
Primorski Portal / CdM