Studije, takođe, pokazuju da redukcija tjelesne mase i fizička aktivnost dovode do značajnog smanjenja markera inflamacije, poboljšanja insulinske senzitivnosti, kao i povećanja aktivnosti antioksidantnih enzima u krvi.
Tako je uočeno da je stepen lipidne peroksidacije jači, a antioksidativna zaštita slabija kod gojazne djece u poređenju sa djecom koja su bila fizički aktivna i redovno vježbala. Kao dodatak navedenom, nedovoljan unos antioksidanasa, kao i ishrana siromašna voćem i povrćem, predstavljaju prediktor povećanog stepena inflamacije i oksidativnog stresa.
U skorijoj studiji koja je obuhvatila oko 700 adolescenata iz 10 evropskih gradova, utvrđeno je da je unos voća i povrća iznad 400 g/dn povezan sa većom koncentracijom antioksidanasa u krvi, odnosno većom koncentracijom vitamina C i E, beta-karotena i folne kisjeline u poređenju sa adolescentima sa veoma niskim unosom ovih namirnica.
Bolje razumijevanje mehanizama koji dovode do disfunkcije masnog tkiva kod gojaznih osoba, kao što su oksidativni stres, poremećena regulacija adipocitokina i hronična inflamacija, te blagovremena identifikacija one djece sa povećanim kardiometaboličkim rizikom, mogu biti od velikog značaja u pravovremenom sprječavanju komplikacija gojaznosti u kasnijem životnom dobu. U tom smislu, ishrana zasnovana na optimalnim energetskim potrebama, kao i redovna i umjerena fizička aktivnost predstavljaju imperativ u prevenciji gojaznosti i njenih kasnijih komplikacija.
Aleksandra Klisić, dr sci med.
Spec. kliničke biohemije
Dom zdravlja Podgorica, Crna Gora
Add comment