Postoje mjere za usporavanje progresije bubrežne insuficijencije, a pravi način je pravovremena dijagnostika ranih stadijuma hronične bubrežne bolesti, kao i liječenje anemije, hipertenzije, dislipidemije, inflamatornih stanja, bolesti kostiju i poremećaja metabolizma kalcijuma i fosfora.
Skrining na hronične bubrežne bolesti u populaciji u riziku, ali i u opštoj populacji, s obzirom na to da ne zahtijeva velika finansijska sredstva, trebalo bi da bude sprovođen periodično, na nekoliko mjeseci do godinu dana.
U drugom dijelu sastanka dr Andrija Vujović ukazao je na pojavu i problematiku liječenja anemije kod hronične bubrežne bolesti. Istakao je da su kardiovaskularne bolesti vodeći uzrok morbiditeta i mortaliteta kod pacijenata sa hroničnom bubrežnom bolešću. Postepenim oštećenjem tkiva bubrega narušava se prirodni mehanizam eritropoeze (stvaranja crvenih krvnih zrnaca), usljed nedostatka bubrežnog hormona eritropoetina.
Anemija je jedna od najznačajnijih komplikacija i faktor multiplikator rizika za hospitalizaciju, komorbiditete i mortalitet kod pacijenata sa hroničnom bubrežnom bolešću. Treba imati na umu podatke da oko jedna četvrtina pacijenata u ranim stadijumima hronične bubrežne bolesti ima anemiju, a prevalenca raste do 75% i više pacijenata koji su na dijalizi. Očekuje se da učestalost anemije raste u narednim godinama, sa povećanjem incidence dijabetes melitusa kao uzročnika hronične bubrežne bolesti. Anemija se najčešće dijagnostikuje i manifestuje u trećem stadijumu hronične bubrežne bolesti, ali se može javiti i ranije. Dovodi do onesposobljavajuće slabosti i zamora, negativno utiče na kognitivne funkcije i kvalitet života. Ono što se dešava u stvari je primjer circulus viciosa, kada oštećeno bubrežno tkivo narušava eritopoezu dovodeći do anemije koja dalje dodatno narušava i oštećuje sam bubreg. Kod pacijenata na dijalizi, na primjer, za svaki pad vrijednosti hemoglobina (Hb) od 1 g/dl za 42% povećava se rizik od ventrikularne hipertrofije, 18% povećava rizik od srčane insuficijencije i čak 14% povećava rizik od smrti.
Danas evropske smjernice za dobru kliničku praksu predlažu preporučeni ciljni opseg vrijednosti hemoglobina od 11-12 g/dl za pacijente koji su na terapiji eritropoetin stimulišućim agensima. Međutim, mnogi pacijenti imaju nivo hemoglobina manji od 11 g/dl koji je konstantno, ili periodično, izvan ovog opsega. Postoji značajna korelacija između varijabilnosti nivoa hemoglobina i povećanog rizika od morbiditeta i mortaliteta, istakao je dr Vujović. Kod pacijenata na dijalizi monitoring je stalan, ali komorbiditeti i sama priroda bolesti otežavajući su faktori koji dovode do fluktuacije nivoa hemoglobina. Kod pacijenata na predijalizi (1-4. stadijum hronične bubrežne bolesti po klasifikaciji) anemija praktično ostaje neprepoznata kao bolest koju treba liječiti. Iako se najčešće javlja već u 3. stadijumu, ostaje neliječena u velikom broju slučajeva do ulaska u 5. stadijum hronične bubrežne bolesti – dijalizu. Zato je i neophodno da terapija anemije ne bude suboptimalna, tj. da se ne smije zanemarivati.
U zaključku je istaknuto da je anemija jedan od najznačajnijih i najčešćih komorbiditeta hronične bubrežne bolesti, koji se najuspješnije može liječiti – nikako ne treba potcjenjivati značaj anemije !
8 ZLATNIH PRAVILA !
Zapitajte se !
– Da li su Vaši bubrezi u redu?
– Da li ste u riziku?
– Da li imate povećan krvni pritisak?
– Da li bolujete od šećerne bolesti?
– Da li imate višak kilograma?
– Da li pušite?
– Da li imate više od 50 godina?
– Da li u Vašoj porodici ima slučajeva bolesti bubrega?
– Da li bolujete od neke bubrežne bolesti?
Ako ste sa DA odgovorili na jedno ili više pitanja, molimo Vas savjetujte se sa Vašim ljekarom.
Add comment