Digestivni trakt odojčadi spreman je da od rođenja procesuira bjelančevine (proteine) i masti. Njihov stomak proizvodi hlorovodoničnu kisjelinu, pepsin, dok pankreas luči tripsin, enzime za varenje proteina, kao i enzime za varenje masti. Sudeći po ovome, priroda je naumila i pripremila odojče da živi uglavnom koristeći proteine i masti, što je i osnovna struktura majčinog mlijeka.
Bebe ne proizvode enzime za varenje ugljenih hidrata na rođenju i nisu sposobne da ih svare još neko vrijeme. Pankreas ne proizvodi amilazu u dovoljnoj količini sve dok djetetu ne izađu svi zubići, što se uglavnom dešava između 2. i 3. godine života. Zbog toga hrana koja sadrži ugljene hidrate, kao što su žitarice, krekeri, cerealije, hljeb, griz i druga skrobna hrana, ne predstavlja najbolje namirnice za odojče.
Interesantno je da majke u primitivnim plemenskim zajednicama često doje svoju bebu i do 3. godine života, a prvu čvrstu hranu obično predstavlja meso unutrašnjih organa ili džigerica, koju beba lakše vari jer proizvodi enzime za varenje proteina.
Dojenjem do druge godine života, takođe se izbjegava konzumiranje kravljeg mlijeka koje je idealno za tele, ali ne i za bebu.
Majčino mlijeko je, po svom sastavu, znatno drugačije nego kravlje. Ono je bogatije esencijalnim masnim kisjelinama važnim za razvoj mozga i nervnog sistema. Kod bebe je glava najkrupniji dio tijela. Ono ne stane odmah na noge, kao tele, već mu za to treba godinu dana. Za tele je važno da izgradi mišićnu masu i da odmah po rođenju stane na noge, što samo po sebi sugeriše na razlike u kompoziciji mlijeka i odnosu proteina i bjelančevina.
Količina laktoze (mliječni šećer) u majčinom mlijeku veća je nego u bilo koje druge vrste. Ona je potrebna radi bržeg razvoja mozga koji je i najrazvijeniji kod ljudske vrste. Veća koncentracija proteina i minerala u kravljem mlijeku, s druge strane, potrebna je za razvoj veće tjelesne mase kod teleta. Laktoza se, inače, razlikuje kod majčinog mlijeka, u odnosu na kravlje mlijeko, i to i u kvalitetu i kvantitetu.
Beta-laktoza u majčinom mlijeku proizvodi probiotičke bakterije (acidofilus) veoma važne za održavanje imuniteta i varenja kod bebe. Alfa-laktoza kravljeg mlijeka nema tu sposobnost, te je dijete koje konzumira samo kravlje mlijeko lišeno ovog značajnog faktora zaštite.
Laktoza se u crijevima razlaže u galaktozu koja učestvuje u izgradnji mijelinskog omotača koji obavija nerve. Laktoza je jedini izvor galaktoze, pa zato ishrana odojčeta drugom vrstom šećera (dekstroza, maltoza, med, kukuruzni slad, molasa) može odložiti ili ugroziti mijelinizaciju nerava i razvoj nervnog sistema.
Majčino mlijeko sadrži uglavnom surutku (engl. whey) protein važan za razvoj nervnog sistema, dok kravlje mlijeko sadrži 85% kazeina, proteina za tjelesnu masu i samo 15% surutke.
Beba samo djelimično može da iz kravljeg mlijeka iskoristi proteine, oko 50%. Preostala neapsorbovana polovina proteina opterećuje varenje i izaziva gasove, nadimanja, grčeve kod beba. Da bi dobile dovoljno proteina, djeca hranjena kravljim mlijekom moraju da konzumiraju više mlijeka, što dovodi ne samo do opterećenja organa za varenje i bubrega nego doprinosi i kasnijoj gojaznosti djece hranjene ovom vrstom mlijeka.
Da bi se iz kravljeg mlijeka unijelo dovoljno amino-kisjeline cisteina, mora se konzumirati 3-4 puta više proteina nego iz majčinog mlijeka.
Količina esencijalnih masti veća je u majčinom mlijeku. Ono sadrži dihomo-gama-linoleičnu kisjelinu (DGLA), koje nema u kravljem mlijeku. DGLA doprinosi proizvodnji prostaglandina značajnih za razvoj imunog sistema, bubrega, regulisanja pritiska i koagulacije krvi.
Majčino mlijeko sadži i enzime za razlaganje masti koji nedostaju u pasterizovanom mlijeku i koje proces pasterizacije kravljeg mlijeka uništava (visoka temperatura i pritisak pri pasterizaciji).
Majčino mlijeko posjeduje i 10 puta veću koncentraciju vitamina E i duplo više vitamina A. Kravlje mlijeko ima sedam puta više fosfora i natrijuma nego majčino.
Majčino mlijeko štiti dijete od infekcija preko imuno-globulina, laktoferina, leukocita.
Nepravilna i neadekvatna ishrana odojčeta dovodi do zaostajanja u razvoju i rastu, kao i slabijeg imuniteta. Kravlje mlijeko, kao i žitarice date prerano, mogu opteretiti organizam toksinima nesvarene hrane kao i viškom nekih od nutrijenata. Ovi, pak, doprinose razvoju alergija kod djece. Dvije najčešće namirnice kojima se bebe hrane prije nego li je njihov sistem spreman da ih procesuira jesu žitarice (posebno pšenični proizvodi) i kravlje mlijeko. Alergija na pšenično brašno i kravlje mlijeko najčešći je vid alergija kod odraslih.
Ono čime hranimo našu djecu stvara teren za razvoj mnogih bolesti u odrasloj dobi i može ih afektirati za života.
Piše: dr Snežana Tomić, homeopat
Add comment