KOJI VIDOVI INTIMNOG KONTAKTA MEĐU OSOBAMA NOSE OPASNOST OD ZARAZE A KOJI NE?
NAJSIGURNIJE JE AKO SEKSUALNI PARTNER NIJE NOSILAC VIRUSA, NITI JE OBOLIO OD SIDE!
POLJUBAC USTA U USTA: Uglavnom su praćeni razmjenom pljuvačke. Pljuvačka je tjelesna tečnost, ali prenošenje virusa na taj način, ima samo teoretski značaj (prema nekim istraživanjima, potrebna je razmjena oko 12 litara pljuvačke, da bi se prenijela značajna količina virusa). Ali, ovi poljupci mogu biti praćeni malim krvarenjima, što može predstavljati dodatan rizik za prijenos infekcije.
HETEROSEKSUALNI ODNOS: Virus se može prenijeti, posebno u slučaju čestog mijenjanja partnera. Svi vidovi seksualnog kontakta su opasni (vaginalni, analni, oralni), zbog miješanja sjemene tečnosti muškarca sa tjelesnim tečnostima žene (vaginalni sekret, krv iz zida rektuma, pljuvačka), kao i zbog ulaska potencijalno zaražene sjemene tečnosti muškarca u organizam žene.
HOMOSEKSUALNI ODNOS: Rizičan je (što je jedan od prvih zaključaka o ovoj zarazi). Rizik postoji kako za odnos između dva muškarca, tako i za odnos između dvije žene, ukoliko je jedan od partnera zaražen HIV-om. Zaražena partnerka ne smije dozvoliti da njena menstrualna krv, vaginalni sekret ili stolica, prodru u tijelo druge žene preko usta, vagine ili ranice na koži. ORALNO-GENITALNI I ORALNO-ANALNI KONTAKT: Nose rizik od infekcije sa HIV-om.
UPOTREBA MEHANIČKIH SREDSTAVA ZA SEKSUALE POTREBE : Ukoliko ih koristi samo jedna osoba, nema opasnosti od zaraze. Ukoliko sredstvo koristi više osoba, rizik raste sa porastom broja osoba koje ga koriste.
SEKSUALNI ODNOS SA HEMOFILIČAREM: Danas se smatra nerizičnim, iz razloga što se svi preparati krvi kontrolišu na prisustvo HIV-a, tako da se ova kategorija mogućih seksualnih partnera posmatra u okviru navedenih oblika polnih odnosa i kao seksualni partneri bez specifičnih stanja i oboljenja.
Nakon uspostavljene primarne infekcije, replikacije virusa i viremije. Diseminacija virusa u organizmu i afekcija limfatičnih organa.
KADA TREBA POSUMNJATI NA ZARAŽENOST HIV-om?
Praktično, najveći broj zaraženih i nakon više godina od infekcije je u dobrom opštem stanju i bez simptoma bolesti. Za to vrijeme, virusi uništavaju T-limfocite, odnosno imunitet zaraženog, ali ne u tolikoj mjeri da bi se pojavili simptomi i znaci infekcije.
Ponekad se može javiti stanje slično gripu ili infektivnoj mononuk-leozi, koje traje kratko i spontano se povlači.
AKUTNI HIV SINDROM
Ako je prisutan, počinje 3 – 6 nedjelja nakon primarne infekcije. Može se manifestovati kao akutni sindrom sličan infektivnoj mononukleozi, gripu, seroznom meningitisu kod 50 – 75% inficiranih. Bolest traje 2 – 3 nedjelje i spontano prolazi. Sindrom se često naziva i “bolest serokonverzije” U ovoj fazi, nivo virusa u krvi je nizak, jedino antitijela otkrivaju njegovo prisustvo.
KOJI SU SIMPTOMI I ZNACI AKUTNOG HIV SINDROMA?
Nespecifični su, nastaju naglo i traju 2 nedjelje, obuhvataju:
OPŠTE SIMPTOME:
– povišenu temperaturu (38 – 40stC)
– uvećane limfne žlijezde, moguće i slezine
– bolovi u mišićima i zglobovima, zamor
PROMJENE NA KOŽI I SLUZNICAMA:
– ulceracije u usnoj duplji, jednjaku, anusu, penisu
– egzantemi (različite lokalizacije i kvaliteta)
GASTROINTESTINALNE POREMEĆAJE:
– mučnina, povraćanje, proliv, gubitak apetita, mršavljenje
– rijetko: hepatitis, pankreatitis RESPIRATORNE POREMEĆAJE:
– gušobolja
– suvi, nadražajni kašalj, sasvim rijetko pneumonija NEUROLOŠKE POREMEĆAJE:
– glavobolja ( retrobulbarna)
– rijetko: meningitis, encefalitis, oštećenja perifernih nerava, Guillan-Barre syndrom.
LABORATORIJSKE POREMEĆAJE:
– početni pad ukupnih Le,
– smanjuje se nivo određenih limfocita (CD4+)
– smanjenje trombocita, eritrocita (anemija)
– povećanje aktivnosti serumskih transaminaza OPORTUNISTIČKE INFEKCIJE:
– zbog pada CD4+T limfocita, značajnih za odbranu organizma, mogu se razviti oboljenja,sa uzročnicima koji ne izazivaju oboljenja u osoba zdravog imunološkog statusa.
– Kandidijaza (usne šupljine i jednjaka), bolno gutanje i žvakanje.
KOJE SU KARAKTERISTIKE ASIMPTOMATSKE HIV INFEKCIJE?
SIDA je bolest sporog toka, može proći nekoliko mjeseci ili godina (pa i preko dvije decenije) od trenutka infekcije, dok se bolest ne javi. Tokom 6 godina nakon infekcije, bolest se razvije u 5 – 30% inficiranih.
Asimptomatska faza odgovara inkubacionom periodu (prosječno traje 10 godina). U ovoj fazi nema kliničkih simptoma bolesti. Eventualno, generalizovana perzistentna adenopatija (PGL). Uvećane limfne žlijezde u dvije ili više neingvinalnih regija, koje traju duže od tri mjeseca, treba da ukaže na eventualnu infekciju sa HIV.
Još uvijek je nepoznanica, zašto neka opsoba oboli ranije, a druga kasnije, kao i zašto jedna osoba ima izraženije, a druga blaže simptome bolesti. Smatra se da to zavisi od predhodnog opšteg stanja organizma, imunog sistema I broja I infektivnosti virusa kojima je organizam zaražen.
Add comment