Aloja vera je samonikla biljka koja vodi porijeklo sa obala Evrope i sjeverne Afrike. Iz listova aloje cijedi se sok nazvan aloin, koji ima široku primjenu u medicinske i kozmetičke svrhe. U svijetu znana kao Aloe Vera Barbadensis Miller, ova je biljka od davnina poznata kao eliksir mladosti. Zbog svoje hranljive vrijednosti i izuzetnih ljekovitih svojstava nazivaju je „kraljicom ljekovitih biljaka”.
Pripada porodici ljiljana, a ne porodici kaktusa, kako se obično misli. Zeljasta je biljka, oko 60 cm visoke i 4-7 cm debele okrugle stabljike. Listovi su mesnati, blijedozeleni, kopljastog oblika, na rubu pilasti, s dugim bodljama. Crveni cjevasti cvijet ima 6 latica i čini duge, viseće cvjetne grozdove. Najbolje uspijeva u Sredozemlju.
U svijetu je poznato više od 250 vrsta, od kojih samo 4 imaju ljekovita svojstva (Barbadensis, Arborescens, Chinensis i Ferox). To je jedna od najstarijih i najljekovitijih biljaka. Spominje se u zapisima antičkih ljekara, u Bibliji, kao i u tekstovima većine utemeljivača savremene medicine.
Ova ljekovita biljka izgledom podsjeća na kaktus i sadrži dosta vode. U Rusiji je poznata kao „eliksir mladosti” dok su je stari Egipćani nazivali „biljkom besmrtnosti”, a u nekim krajevima imenuju je još i „kraljicom ljekovitih biljaka”. Po svojim izuzetnim ljekovitim moćima bila je dobro poznata i korišćena i u kineskoj tradicionalnoj medicini.
Najljekovitija je i najbogatija vitaminima, mineralima, aminokisjelinama, enzimima i ostalim korisnim sastojcima Aloe Barbadensis Miller. List aloje vere sadrži više od 240 hranljivih i ljekovitih sastojaka, uključujući vitamine, minerale, enzime, šećere, lignin, saponine, sterole, aminokisjeline, salicilnu kisjelinu itd. Nijedan drugi prirodni proizvod ne sadrži toliko sastojaka, blagotvornih za zdravlje.
Sadrži 19 od 20 poznatih aminokisjelina, koje su potrebne našem organizmu. Ljudsko tijelo može proizvesti samo 12 od 20 aminokisjelina. Ostalih 8 ne može stvoriti i potrebno ih je unositi hranom. One su poznate kao esencijalne aminokisjeline. Aloja vera sadrži 7 od 8 esencijalnih aminokisjelina: izoleucin, leucin, lizin, metionin, fenilalanin, treonin, valin. Potom sadrži još 8 enzima. Zanimljivo je da enzimi ove biljke uništavaju i bakterije u organizmu. Jedan važan enzim – karboksipeptidaza – deaktivira bradikinaze i djeluje antiupalno, sprečava vazodilataciju na mjestu upale (proširenje krvnih sudova), čime istovremeno smanjuje i bol. Potom sadrži 2 hormona (auksin i giberelin) koji pomažu zacjeljivanju rana i sprečavaju upale i infekcije. Giberelin djeluje kao hormon rasta koji obnavlja ćelije i stimuliše njihov rast. U listu aloje nalaze se lignin, vlaknaste materije koje služe da obezbijede povezivanje i potporu, kao i da daju potrebnu čvrstinu. Lignini iz aloje prodiru duboku u kožu.
Aloja vera sadrži salicilnu kisjelinu – prirodno sredstvo protiv bolova, koje, takođe, ima antiupalna i antibakterijska svojstva. Ova korisna biljka sadrži sljedeće vitamine: vitamin A, B1, B2, B3, B5, B6, B12, vitamin C, vitamin E, kolin i folnu kisjelinu. Vitamini A, C i E imaju antioksidaciona svojstva i neutralizuaju slobodne radikale. Kompleks B vitamina i kolin odgovorni su za rad metabolizma. Vitamin B12 odgovoran je za stvaranje crvenih krvnih ćelija, dok je folna kisjelina potrebna za pravilan razvoj ćelija. Njen mineralni sastav je jako bogat, te se mogu naći: kalijum, kalcijum, hrom, cink, bakar, gvožđe, mangan, natrijum, fosfor. Aloja sadrži 2 monosaharida: glukozu i fruktozu, koji imaju antiupalno djelovanje. Medicinski je dokazano da jedan polimanozni šećer, carisin, ima antivirusno dejstvo, što je izuzetna činjenica jer ne postoji lijek koji može da zaustavi viruse. Carisin trajno uništava proteinski omotač virusa SIDE, koji tada ne može da napadne T4 ćelije u organizmu i dovede do bolesti koje se svi bojimo (Anally, 1987).
Aloja je, takođe, bogat izvor polisaharida. Polisaharidi se nalaze u svakoj ćeliji našeg organizma. Međutim, naš organizam ih prestaje stvarati nakon desete godine života. Nakon toga u potpunosti zavisimo od polisaharida koje unesemo spolja. Iz lišća aloje vere dobija se poseban sastojak, koji se naziva acemanan. Ovaj polisaharid ima antivirusna i imunostimulišuća svojstva.
Ova biljka zaista posjeduje čitavu paletu ljekovitih svojstava. Koristi se u liječenju poremećaja metabolizma, upalnih procesa, protiv virusa, bakterija, gljivica, za jačanje imuniteta. Takođe, podstiče rad unutrašnjih organa: jetre, srca, bubrega, žuči. Reguliše rad nervnog sistema i pomaže kod odvikavanja od alkohola i pušenja. Kao sredstvo za lokalnu upotrebu, korisna je za liječenje svih kožnih oboljenja, bolova u zglobovima, konjunktivitisa, očnih mrena, za njegu usta i zuba, protiv akni i peruti. Koristi se u raznim farmakološkim oblicima koji su prisutni na našem tržištu.
Add comment