• Stenotrophomonas maltophilia
Vrlo slična bakterija pseudomonasima je Stenotrophomonas maltophilia, koja je nekad i sama pripadala rodu Pseudomonas. Vrlo često je izazivač bakterijemija u bolničkim uslovima, iako je u svom spektru patogenosti prepoznata i kao izazivač pneumonija, meningitisa, ITU i infekcija rana. S. maltophilia je bakterija koja napada imunodeicijentne pacijente i ljude koji su dugo na antibiotskoj terapiji. Liječenje ove bakterije je komplikovano jer je rezistentna na uobičajenu terapiju sa ß-laktamskim antibioticima i na aminoglikozide. Trimethoprimsulfamethoxazol je najeikasniji lijek, a osjetljivost pokazuje i prema chloramphenicolu i ceftazidime-u.
• Rod Acinetobacter
Bakterije roda Acinetobacter su prepoznate kao uzročnici intrahospitalnih bakterijemija (bakterijemija u bolničkim uslovima). Kao i prethodna dva genusa i Acine-tobacter vrste izazivaju infekciju kod ljudi koji dugo primaju antibiotik ili se nalaze na vještačkoj ventilaciji pluća. Kod malog broja zdravih ljudi Acinetobacter vrste se nalaze u malom broju u orofarinksu, gdje prestojem u bolničkim uslovima ova bakterija se umnožava i postaje dominantna izazivajući endogene i egzogene infekcije. Takođe, Acinetobacter vrste se nalaze u prirodi i u bolničkim uslovima, posebno na vlažnim mjestima uključujući i aparate za respiraciju. Za razliku od svih ostalih Gram negativnih bacila, Acinetobacter ima sposobnost da se nalazi i na suvoj koži ljudi. Terapija bakterija roda Acinetobacter (A. baumanii i A. Iwofii) je problematična jer su ove bakterije često rezistentne na antibiotike (posebno A. baumanii). Speciična terapija mora da se vodi na osnovu dobijenog antibiograma, ali empirijska terapija za ozbiljne bolesti gdje pripada i bakterijemija mora da sadrži ß-laktamski antibiotik (npr. ceftazime, imipenem) i aminoglycosid.
• Staphylococcus aureus
Gnojni (žut) stafilokok je čest izazivač bakterijemije. Iako najčešći izvor stailokokne bakterijemije predstavlja infekcija pluća, urinarnog ili gastrointestinalnog trakta, 1/3 stafilokoknih bakterijemija ostaju nepoznatog porijekla.
Veliki faktor rizika za nastajanje stailkoknih bakterijemija je neka hirurška procedura ili upotreba kontaminiranih intravaskularnih katetera u bolničkim uslovima. Procjenjuje se da S. Aureus u bolničkim bakterijemijama učestvuje s oko 50% etiologije. Prolongirane epizode stailokokne bakterijemije, skoro uvijek su rezultat disiminacije S. Aureus u različite organe, uključujući i srce (stailokokni endokarditis). Akutni endocarditis izazvan S. Aureus je teško oboljenje, sa smrtnošću od 50%.
• Streptococcus pyogenes
Gnojni (piogeni) streptokok je bakterija koja je često izolovana iz kultura krvi. Izolacija S. pyogenes-a, kao uzročnika bakterijemije, rijetko se javlja ukoliko je pacijent prije toga imao neku lokalizovanu infekciju sa S. pyogenes: erysipelas, pharyngitis ili pyoderma. Do bakterijemije sa S. pyogenes najčešće dolazi u sklopu teških sistemskih infekcija tipa nekrotizirajućeg fasciitisa ili streptokoknog toksičnog šok sindroma. Smrtnost kod ovih pacijenata je oko 40%.
• Streptococcus pneumoniae
Kliničko iskustvo o pojavi bakterijemije koje se javlja kod infekcije sa Streptococcus pyogens, opisuje se i kada je u pitanju Streptococcus pneumoniae. Kod ove bakterije do bakterijemije dolazi ukoliko pacijent boluje od pneumokokne pneumonije (25-30% razviće bakterijemiju) ili pneumokokni meningitis (80% razviće bakterijemiju), dok kod lokalizovanih pneumokoknih infekcija (sinusitis ili othitis media) ne dolazi do bakterijemije.
Add comment