Žučna kesa predstavlja dio žučnih puteva koji se nalazi ispod jetre, kruškastog je oblika i ima funkciju rezervoara žuči. Žuč predstavlja prozivod jetrinih ćelija koji se skladišti u žučnoj kesi. U fizioloskim uslovima sekrecija žuči je od 600-1000ml na dan. Žuč ima važnu ulogu u varenju hrane i resorpciji masti, bjelančevina i ugljenih hidrata. Laparoskopska hirurgija je vrsta minimalno invazivne hirurgije koja se izvodi kroz nekoliko malih otvora na trbuhu. Posebna kamera sa fiber-optičkim vlaknima se uvodi kroz jedan od tih otvora da bi se vidjela unutrašnjost trbuha. Kroz druge otvore uvode se hirurški instrumenti kojima se operacija izvodi. Operacija odstranjivanja žučne kese (holecistektomije) je jedna od najčešće izvođenih operacija u hirurgiji, i prva je koja je počela da se radi laparoskopskim putem. Laparoskopska holecistektomija je rutinska operacija svuda u svijetu i kod nas. Izvodi se u opštoj anesteziji. Trajanje operacije je u prosjeku sat vremena, ali može biti i znatno duže, u zavisnosti od anatomskih karakteristika i priraslica. U narodu se često koristi naziv “laserska operacija žučne kese”, pa je važno napomenuti da nije riječ o laseru. Najčešća indikacija je upala žučne kese, akutna ili hronična, često povezana sa prisustvom kamenaca u žučnoj kesi. Mnogi faktori dovode do stvaranja kamenaca u žučnoj kesi: pol, trudnoća, gojaznost, starost, genetika, navike u ishrani. Za izvođenje ove procedure neophodna je laparoskopska oprema, koja se sastoji iz laparoskopskog stuba i laparoskopskih instrumenata. Sastavni djelovi stuba su: monitor za operatera i asistenta, kamera, elektrohirurška jedinica, insuflator za gas, pumpa za irigaciju i insuflaciju. Laparoskopski instrumenti su posebni instrumenti koji su prilagođeni dužinom i oblikom radu kroz trokare. Operacija se izvodi tako što je pacijent u odgovarajućem položaju (anti-Trendelenburg). Pacijentu se kroz pupak uvodi tanka igla (Veress) kroz koju se insuflira gas (CO2). Gas u trbuhu odiže prednji trbušni zid i na taj način stvara “radni prostor” neophodan za hirurški rad. Nakon postizanja pritiska od 12-14 mmhg uvodi se trokar kroz koji se uvodi laparoskop spojen sa kamerom i monitorom, kojom prilikom se dobija slika unutrasnjosti trbuha. Nakon toga se uvode i ostali trokari kroz koji se postavljaju radni instrumenti. Nakon vizuelizacije i preparacije arterije i žučnog voda oni se podvežu (klipsuju) i presijecaju. Zadatak podvezivanja (klipsovanja) jeste slijepo zatvaranje duktusacistikusa i arterije cistike. Nakon podvezivanja, žučna kesa se oslobađa iz svoje lože, i kroz jedan od portova izvlači iz trbuha. U određenom broju slučajeva potrebno je kroz jedan od portova plasirati i abdominalni dren. Po plasiranju drena vrši se aspiracija preostale tečnosti, kontrola krvarenja mjesta portova, desuflacija gasa, vađenje portova i šivenje mjesta incizija na kojima su bili portovi. Time je laparoskopska holicistektomija završena. U malom procentu broja pacijenata operacija se ne može završiti laparoskopskim putem. U takvim slučajevima radi se prelazak u otvorenu, klasičnu operaciju. Konverzija u otvorenu metodu se uvijek vrši ako je nejasna anatomija, ako je slab napredak operacije, kod povrede žučnih puteva ili krvnih sudova.
Komplikacije
Komplikacije su povrede krvnih sudova žučnih puteva, crijeva, želuca, krvarenja iz mjesta portova, infekcija rana, intraabdominalni abscesi.
Prednosti laparoskopske hirurgije nad otvorenom
– Mali rezovi na trbuhu koji omogućavaju ubrzani oporavak, kao i manji postoperativni ožiljci na koži;
– Manje vrijeme trajanja operacije;
– Kraće vrijeme ležanja u bolnici poslije operacije;
– Brzi postoperativni oporavak
– Smanjeno intraoperativno krvarenje, što smanjuje potrebu za davanjem transfuzije.
Dr Boris Dašić, spec. opšte hirurgije
Opšta bolnica, Berane
Add comment