Mladi homoseksualni muškarci trebalo bi da se vakcinišu protiv HPV infekcije, zato što je rizik od obolijevanja od karcinoma polnih organa – penisa, ali i analnog karcinoma, kod njih veći 15 puta nego kod heteroseksualaca, zaključuju naučnici iz univerzitetskih bolnica iz Liverpula, Homertona, Čelzija i Vestminstera!
Program vakcinacije protiv HPV infekcije počeo je 2008. godine u UK, ali je raspoloživ samo za djevojčice. Ispitivanja iz Australije takođe pokazuju da vakcinacija djevojčica HPV vakcinom utiče na smanjivanje prevalence pojave genitalnih bradavica – kondiloma, kod heteroseksualnih muškaraca, ali nema promjene u nastanku bradavica kod homoseksualnih muškaraca. U februaru ove godine Australija je uvela program vakcinacije HPV vakcinom za dječake starosti 12-13 godina, kao i nevakcinisanih dječaka od 14-15 godina. Dosadašnja ispitivanja su pokazala efikasnost ove vakcine kod muškaraca. Vakcina je efikasna protiv HPV tipa 16 i tipa 18, za koje se zna da su kancerogeni. Namijenjena je prvenstveno dječacima koji nisu imali polne odnose do sada i nisu bili izloženi uticaju HPV tipa 16 i tipa 18, ali djeluje i na one dječake koji su već bili izloženi ovom virusu. U tom smislu, a u odsutnosti vakcine isključivo za dječake, postoje jasni argumenti za uvođenje ciljane vakcinacije homoseksualnih muškaraca starosti do 26 godina!
U USA se, pak, kod žena – djevojaka starosti između 14 i 19 godina – mjeri 56% niža prevalenca infekcije humanim papiloma virusom (HPV) od kada je prvi put sproveden program vakcinacije – 2003/2006. godina! Ipak, u USA se potpuna vakci-nacija (sve tri primljene vakcine) završi samo kod jedne trećine djevojaka tog uzrasta.
Naučnici ističu usku povezanost infekcije HPV i cervikalnog karcinoma kod žena, apelujući na roditelje da vakcinišu svoju žensku djecu! Kod heteroseksualnih muškaraca HPV infekcija najčešće izaziva orofaringealni karcinom! Da podsjetim, početak vakcinacije HPV vakcinom preporučuje se i djevojčicama i dječacima u dobi od 11 do 12 godina, sa serijom od 3 injekcije, druga mjesec dana nakon prve, a treća 6 mjeseci nakon prve vakcine. Primanje vakcine savjetuje se i starijim djevojčicama i dječacima i mlađim adolescentima koji još nisu primili vakcinu, te ženama starosti do 25. godine života! Vakcinaciju je najbolje započeti prije početka seksualnog života, zato što u to vrijeme ne postoji mogućnost izloženosti HPV-u!
Chlamydia trachomatis je vodeći uzročnik bakterijskih seksualno prenosivih bolesti u svijetu, sa više od 90 miliona novootkrivenih slučajeva infekcije svake godine širom svijeta! Više od 70% žena inficiranih Chlamydia trachomatisom nema simptome, sada već hronične infekcije koja traje mjesecima, pa i godinama, ali ima oštećenje reproduktivnih organa. Pored toga, standardna terapija postaje sve više neefikasna u kompletnoj eradikaciji Chlamydia trachomatisa. Istraživači iz Instituta „Max Planck” u Berlinu došli su do zaključka da Chlamydia trachomatis izaziva mutaciju DNA domaćina preskakanjem normalnog mehanizma kojim domaćin prevenira neregularni rast genetski oštećenih ćelija, te tako stvara mogućnost nastanka karcinoma. Tako se danas postojanje kronične Chlamydia trachomatis infekcije povezuje sa nastankom cervikalnog i posebno, ovarijalnog karcinoma. Takođe je otkriveno da Chlamydia trachomatis izaziva dugotrajne efekte na genom i epigenom ćelija domaćina! U hlamidijom inficiranim ćelijama odgovor na DNA oštećenje je umanjen, tako da hlamidijom inficirane ćelije kontinuirano rastu, izazivajući isforsirano preživljavanje oštećenih ćelija. Taj nekontrolisani rast zaraženih ćelija uz akumulirano oštećenje DNA je, vjeruje se, prvi znak karcinogeneze. Zato su rano otkrivanje infekcije Chlamydia trachomatis, adekvatno liječenje i vakcinacija izuzetno važni u prevenciji stvaranja karcinoma jajnika.
U posljednje vrijeme se uočava da posljednja linija cefalosporinskih antibiotika koji se koriste za terapiju gonoreje, kao što su cefiksim i ceftriakson, postaju manje efikasni. Tako se dolazi do pojma „Multi Drug Resistant Gonorrhea”. Od gonoreje se razboli 106 miliona ljudi u svijetu svake godine i ona se smatra drugom najčešćom seksualno prenosivom bolešću u Velikoj Britaniji. Pad efikasnosti cefalosporina, posebno cefiksima, posebno se uočava kod homoseksualnih muškaraca, i to genogrupe G 1407. Ovo se objašnjava uvođenjem novog protokola za liječenje gonoreje od 2010. godine koji preporučuje prolongiranu upotrebu cefalosporina. Kada je rezistencija dostigla rejting od 5% cefiksim se zamjenjuje visokim dozama ceflriaksona u kombinaciji s azitromicinom, što se trenutno smatra najboljim terapeutskim pristupom u liječenju gonoreje!
Novi preventivni tretmani seksualno prenosivih bolesti kod žena baziraju se na favorizovanju prirodne probiotičke barijere koju svaka žena ima u vidu laktoacidnih bakterija u svojoj vaginalnoj flori. Jedan od najčešćih uzročnika seksualno prenosivih infekcija jeste Trichomonas vaginalis, parazit koji može uzrokovati bolnu infekciju zvanu trihomonijaza, a koja se manifestuje svrabom i nelagodnošću. Trichomonas vaginalis inficira 174 miliona ljudi na svijetu svake godine, od čega polovina nema nikakve kliničke manifestacije ni simptome, te je uzročnik lako prenosiv na njihove partnere ili izaziva zelenkasti vaginalni sekret i niz komplikacija od kojih su najozbiljnije prerani porođaji i povećana osjetljivost na HIV infekciju. Prethodno je postojalo mišljenje da su Trichomonas vaginalis i Lactobacilli kompetitori, ali njihova mikrobiološka interakcija nije do kraja istražena. Istraživači sa Univerziteta Oukland sa Novog Zelanda otkrili su ulogu laktobacila u prevenciji infekcije Trichomonas vaginalisom: laktobacili sprečavaju, u većem ili manjem obimu, vezivanje parazita za ćelije vaginalne lore. Naučnici iz Nju Orleansa su, pak, otkrili čvrstu povezanost Trichomonas vaginalis sa dvije kolonije bakterija: Mycoplasma i potpuno nove bakterije Mycoplasma otkrivene u NOLI-Mnola! Kombinacija Trichomonas vaginalis, Mycoplasma hominis i Mnola infekcije daje vrlo visok stepen rizika od nastanka HIV infekcije! U ovom slučaju Trichomonas vaginalis ponaša se „kao baštovan koji uzgaja dvije kulture bakterija na podlozi površine vaginalnih ćelija za svoje potrebe.”
Istraživači sa vašingtonske Škole medicine u Sent Luisu naučno su povezali stanje bakterijske vaginoze izazvano Gardnerellom vaginalis sa prijevremeno izazvanim porođajima i pojačanom osjetljivošću na seksualno prenosive infekcije.
Bakterijska vaginoza „pogađa” svaku treću ženu, što je češće i od vaginalne kandidoze. Obično ne izaziva signifikantne kliničke manifestacije, sem povremeno neugodnog mirisa vaginalnog flora na ribu, koji osjećaju svi u okolini, a sama žena ga ne registruje, i promjene konzistencije i sastava vaginalnog sekreta. Tako većina žena i ne zna da je nosilac Gardnerelle vaginalis. Bakterija degradira mukus, upotrebljavajući enzim sijalidazu za razgradnju sijalične kisjeline, koja ima značajnu ulogu u vaginalnom sekretu. Ne samo da razara zaštitnu barijeru sekreta, nego i s nekim komponentama sekreta stvara grudvice. Posljedica svega je niz komplikacija, od kojih je najozbiljnija infekcija uterusa.
Naučnici Univerziteta u Vašingtonu identifikovali su klasu imunih ćelija koje dugoročno borave u ćelijama sluzokože i kože genitalija i za koje se vjeruje da su odgovorne za supresiju stvaranja genitalnog herpesa! One su, takođe, odgovorne i za supresiju simptoma genitalnog herpesa i kada infekcija ćelija postoji, te ovo otkriće razjašnjava i šta se dešava za vrijeme klinički nemanifestnih faza genitalnog herpesa i zašto one postoje. Ovaj subtip imunih ćelija zvan CD8aa+ T ćelije otvara čitavu „aveniju” novih istraživanja u smislu otkrivanja vakcineprotiv virusa Herpes simplex tipa 2, dakle genitalnog herpesa, ali i prevenciju drugih virusnih oboljenja, kao što je HIV! Otkrivanje tih ciljanih ćelija na koje djeluju navedene T ćelije, zvane epitopi, sljedeći je korak.
U ovom istraživanju je prvi put korištena tehnika sekvencijalne humane biopsije za proučavanje funkcije CD8+ T ćelija in situ, u njihovoj diobi u prirodnom prostoru i njihovom originalnom fiziološkom stanju, što trasira put novim istraživanjima i čini ovo otkriće još većim i izuzetno značajnim!
Piše: dr Olivera Simić-Kovačević, Spec. dermatovenerolog
Privatna specijalistička ordinacija za kožne i polne bolesti „Dr Kovačević”, Budva
Dodajte komentar