Izlaskom Zakona 3/2003 (Naredbodavne odredbe koje se tiču javne uprave) Član 51 (staranje o zdravlju nepušača) na nivou propisa konačno se stvari počinju mijenjati. Sa zakonom protiv pušenja na snazi od januara 2005., potom, zabranom pušenja u objektima zatvorenog tipa predviđenom Zakonom 3/2003 stupa na snagu: zabranjeno je pušenje u svim zatvorenim prostorima bez izuzetka; moguće je pušiti jedino unutar sopst-venog stambenog prostora i u za to posebno pripremljenim i označenim prostorijama.
Uprkos zabrani, na mnogim radnim mjestima nastavlja se sa pušenjem, na osnovu umišljenog prava na tu slobodu ulogore-nog od strane pušača sklonih da istrajavaju u svojoj navici. Važno je istaći da pušenje nije pravo, udisati čist vazduh naprotiv jeste pravo zajamčeno Ustavom i zakonima koji uobličavaju pitanja zaštite i higijene rada.
Član 32 Ustava glasi: Italijanska Republika štiti zdravlje kao osnovno pravo pojedinca. Italijanski pravni sistem izgrađen je u obliku piramide, to jest ističe se jednom jasnom hijerarhijom izvora, pod čijim uticajem se Ustav i ustavni zakoni nalaze u nadmoćnom položaju u odnosu na sve ostale pravne propise. Na osnovu Ustava poslodavci, odgovorni za zdravlje zaposlenih, još od 1948. imali su obavezu da osiguraju zaposlenima kako pravo na zdravlje, tako i da udišu nezagađen vazduh.
Budući su oko 23% stanovništva pušači, kada se govori o pravu primjereno je uzeti u obzir da raspolaganje sa čistim vazduhom oslobođenim zagađivača ima prednost u odnosu na navodno pravo pušača da onečišćuju sredine koje koriste i druge osobe.
Ne činiti da duvanski dim udišu saradnici, prijatelji, vlastita porodica, trebalo bi biti posmatrano kao čin civilizo-vanosti, prje nego što je obaveza nametnuta zakonima u cilju zaštite zdravlja i sigurnosti. Preduzetnička organizacija ima dužnost da učini sve što je na raspolaganju kako bi poboljšala vlastito radno okruženje i zaštitila zdravlje i sigurnost svojih zaposlenih.
U ovom radu opisuju se osnove koje su dovele do propisane zabrane pušenja u radnim sredinama i prednosti koje organizacija stiče primjenom politike o duvanskom dimu.
PRAVNE I ZDRAVSTVENE OSNOVE ZABRANE PUŠENJA U RADNIM OKRUŽENJIMA
Postoje neoborivi dokazi za činjenicu da se pušač izlaže manje-više “svjesno” riziku prerane smrti od raka pluća, poremećaja rada srca i krvnih sudova, disajnih problema itd.
U Sjedinjenim Državama biolog Rejmond Perl (Raymond Pearl, op. prev.) je već 1938. dokazao negativan uticaj duvana. Po ovom istraživaču, pušenje duvana skraćivalo je život srazmjerno broju dnevno popušenih cigareta. Pušači su imali 60% više vjerovatnoće umiranja od prerane smrti u odnosu na nepušače.
Različita svjedočenja slažu se u tvrdnji da ovi rizici pogađaju i nepušače, to jest osobe koje su prinuđene da udišu ne na dobrovoljnoj osnovi duvanski dim koji drugi troše.
Godine 1981 jedan rad iz Japana, objavljen u britanskom medicinskom časopisu (British Medical Journal, op. prev), zasnovan na poređenju dvije grupe žena, prve vjenčane za pušače i druge za nepušače, pokazao se da je pasivno pušenje povlačilo za sobom porast tumora pluća od 26% u grupi žena čiji životni partner je bio pušač.
Tokom 80-ih godina prošlog vijeka objavljeni su različiti naučni radovi o uticaju pasivnog pušenja, među kojima i Izvještaj Nacionalnog istraživačkog savjeta SAD (US National Research Council, op. prev.) i US Surgeon General (portparol javnih zdravstvenih problema unutar federalne vlade, op. prev.). Svi su ukazali na očiglednu opasnost od pasivnog pušenja, podvlačeći da su pojedinci koji nikad nisu bili pušači pokazali povećan rizik na oboljevanje od tumora pluća ukoliko su živjeli u dodiru sa pušačem.
Kancerogene supstance svojstvene duvanu pronađene su u krvi i urinu nepušača izloženih pasivnom pušenju. Postoji sem toga odnos doza/odgovor između rizika po nepušače i obima izlaganja (godine izlaganja, broj popušenih cigareta od strane životnog partnera).
Američki koledž za medicinu rada i životne sredine (ACOEM – American College of Occupational and Environmental Medicine, međunarodna NVO sa oko 5.000 ljekara, op. prev) još od 1993. je potvrdio postojanje pozitivne veze izlaganja pasivnom pušenju i razvoja poremećaja zdravlja kao što su rak pluća i leukemija.
Primjera radi benzen, poznati kancerogen (izaziva leukemiju) jedan je od 4000 hemijskih supstanci pronađenih u duvan-skom dimu. Život u zajednici sa pušačima značajno povećava izlaganje ovom zagađivaču.
Godine 1985 jedan američki istraživač proučavao je načine na koji su više stotina njegovih sunarodnika u pet različitih država bili izloženi benzenu. Istraživanja su pokazala da je prosječna koncentracija benzena koju su udisali bila trostruka u odnosu na uobičajene nivoe za spoljašnu sredinu. Po istraživaču, 45% cjelokupnog izlaganja američkog stanovništva benzenu duguje se duvanskom dimu (ili pasivnom pušenju), 36% udisanju benziskih isparenja i/ili upotrebom proizvoda široke potrošnje (ljepila), te 16% drugim izvorima u domaćinstvu (razređivači, farbe itd.) Samo 3% srednje vrijednosti pojedinačnog izlaganja moglo se pripisati industrijskom zagađenju.
Add comment