Čak je i Ustavni sud, Presudom br. 399 iz 1996. godine, istakao činjenicu da je poslodavac u obavezi da štiti zdravlje zaposlenih od svega onog što ga može oštetiti, uključujući i pasivno pušenje.
Svi ovi propisi saglasni su u potvrđivanju krivične odgovornosti poslodavca koji zaposlenima ne obezbjeđuje prostorije oslobođene prisustva štetnih materija. Obaveza je poslodavca da u sklopu poslovanja preduzeća usvoji mjere neophodne za zaštitu tjelesne cjelokupnosti zaposlenih i stavi im na raspolaganje dovoljne količine čistog vazduha. Pravilna politika kuće u preduzetničkim organizacijama trebalo bi da:
– Unaprijedi, putem obuke i obavještavanja, svijest o pravima i obavezama svih zaposlenih, pušača i nepušača;
– Omogući upoznavanje sa opasnostima po zdravlje uzrokovanim aktivnim i pasivnim pušenjem;
– Odredi prava nepušača i obaveze pušača;
– Omogući stvaranje i održavanje zdravih i sigurnih radnih mjesta;
– Odredi gdje je pušenje dozvoljeno;
– Odluči da li obezbijediti prostorije za pušače vodeći računa da njihovo opremanje ne predstavlja obavezu za poslodavca;
– Odredi načine podrške za pušače koji namjeravaju da prestanu koristiti duvan;
– Uspostavi kazne unutar preduzeća za onog ko ne poštuje pravila.
Sprovođenje politike o duvanskom dimu u preduzećima predstavlja prednosti jednako za same organizacije koliko i za zaposlene. Obezbijediti radne prostore bez duvanskog dima poboljšava kako utisak koji ostavlja preduzeće, tako i njegovu sposobnost proizvodnje. Smanjenje uticaja duvanskog dima na zaposlene umanjuje odsustvovanje uzrokovano brojnim patologijama. Sem toga, upravljanje duvanskim dimom u preduzeću smanjuje opasnost od požara i troškove održavanja čistoće, čineći boljom sliku koju organizacija daje o sebi(31). Poželjno je imati u vidu da su oko 70% zaposlenih nepušači, te da ovi provode mnogo vremena na ranom mjestu. Unaprijediti uslove prostora za život i zdravlje znači dakle umanjiti izloženost i poboljšati kvalitet života zaposlenih.
Sve izloženo u skladu je sa nedavnim rješenjem Vijeća Evropske unije koje daje prednost unapređenju zdravlja i sigurnosti u radnom okruženju. Evropska unija smatra da „dobar kvalitet” u radnim sredinama ima važnu ljudsku i ekonomsku dimenziju i obezbjeđuje neophodan doprinos rastu jedne zajednice.
Na Slici prikazan je znak Službe za nadzor pušenja, alkohola i droga Instituta za javno zdravlje (Zeleni telefon protiv duvanskog dima 800.554.088) Usluga je besplatna („Zeleni telefon” je izraz koji se u Italiji koristi za sve besplatne telefonske uslužne pozive, op. prev.) i rađa se iz želje da se pomogne onima koji imaju poteškoće vezane za duvanski dim. Putem zelenog telefona moguće je dobiti podatke o naučnim saznanjima, postavljati pitanja i razriješiti svoje dileme, ali isto tako i dobiti obavještenja o javnim i privatnim ustanovama koje pružaju podršku ukoliko se neko želi odvići.
Obezbijediti prostoriju za pušače nije obaveza već mogućnost. Takvi prostori treba da budu ograđeni zidovima, u punoj visini, na sve četiri strane, sa vratima koja se hermetički zatvaraju i obezbijeđenim uređajem za vještačko provjetravanje. Cijena ovakvog prostora za pušače iznosi 40-50.000 evra, što nije malo ulaganje. Vazduh iz prostorija za pušače, u stvari, ne treba da bude vraćen u opticaj, već izbačen napolje. Jedino fizičkim odvajanjem hermetičim vratima i stvaranjem podpritiska od barem 5 paskala između jednog i drugog prostora može se izbjeći da se duvanski dim proširi iz jedne u drugu prostoriju.
Ograničenja i zabrane su zahvati koji duboko zadiru u ponašanje i način života pušača: oni, u stvari, mnogo puta budu doživljene kao vid smanjivanja sloboda. Sprovođenje politike o duvanskom dimu u preduzeću dovelo bi do smanjenja broja pušača, povećalo bi broj onih koji žele da prestanu koristiti duvan, snizilo bi broj popušenih cigareta tokom boravka na poslu i uticaj pasivnog pušenja, poboljšalo bi uslove prostora za život i zdravlje u radnim okruženima.
Zahvati vezani za prevenciju rizika od duvanskog dima trebalo bi da predvide uspostavljanje odgovarajuće radne grupe usklađene iz vrha preduzeća (poslodavac, upravnici, ovlašćeni ljekar), uz predstavnike zaposlenih za zaštitu na radu i same zaposlene.
Putem No-Smoking Policy određena organizacija postigla bi različite prednosti utoliko što bi pokazala da nastoji brinuti o zdravlju i zaštiti na radu sopstvenih radnika. U Tabeli 2 iznesene su prednosti radnog okruženja bez duvanskog dima******.
Ostvarivanje ovih programa unapređenja zdravlja ne predstavlja obavezu, ali je poželjno da su uvijek u što većoj mjeri izvedeni, uzevši u obzir značajne prednosti koje iz toga mogu proizaći. Zakonska odredba 81/08. i kasnije dopune predviđaju da procjena treba da obuhvati sve vrste rizika po zdravlje i sigurnost zaposlenih, uključujući one koji se tiču grupa zaposlenih izloženih posebnim rizicima, u koje po svojoj definiciji ulazi i pasivno pušenje. Put kojim treba krenuti jeste upravljanje, kroz neprekinuto organizaciono prilagođavanje.
Add comment