Važno je utvrditi stepen lošeg držanja tijela koje dovodi do prekomjernog zamaranja sa povećanim pomjeranjem mišića u toku njihovog angažovanja sa ciljem balansiranja tijela i dovođenja u vertikalni položaj.
Loše držanje doprinosi bržem razvitku degenativnih promjena a dolazi i do promjene funckije unutrašnji organa, grudne, trbušne i karlične duplje, što uzrokuje posljedice na respiratornom, kardiovaskularnom, digestivnom i reproduktivnom funckionisanju ljudskih organa.
Pregled treba zaključiti posmatranjem rasta kod djeca a visine kod odraslih. Visina tijela je objektivan kriterijum fizičkog razvoja, na šta ima neposredni uticaj vrsta, mjesto i lokalizacija povrede u blizini zona koštanog rasta mladih organizama, sa efektima smanjenja ili povećanja koštanog rasta i kasnijim inegalitetom dužine kostiju i ekstremiteta.
KONTRAKTURE ZGLOBOVA
Mjerenje amplitude pokretnih zglobova je neophodno radi ukupne procjene lokomotornih sposobnosti. Uspravni stav je neutralna (nulta) pozicija kod mjerenja pokreta kičmenog stuba.
Kontraktura zgloba je ograničena uz pasivnu pokretljivost zgloba. Etiološki se dijele na: 1.Artogene – zbog intraartikularne fibroze ili inkogruencije legiranih epifiza; 2.Miogene – zbog skraćenja mišića i tetiva; 3.Dezmogene –retrakcija fascije i aponeuroze; 4.Demogene – zbog skraćenja kožnih ožiljaka.
Najčešće kontrakture su kod intra artikularnih i ekstra artikularnih koštanih fraktura, povreda kapsulo-ligamentarnig aparata zgloba, opsežnijih laceracija mišića, opekotina, infekcija zgloba i dr.
Klinički nalaz kontrakture je raznovrstan sa ograničenjem pokreta u lakom, srednjem i teškom stepenu. U zavisnosti od stepena patološkog susrata i eteloških faktora, stepenovanje se vrši po posebnim procentualnim tabelarnim određenjima pojedinačno za konkretni zglob. Kod više povreda u jednom zglobu, ne primjenjuje se princip prostog sabiranja, već se najveći procenat UŽA ocjenjuje kao odlučujući stepen.
Pregledom se utvrđuje funkcionalna i prognostička procjena.
Zastarjele postraumatske kontrakture predstavljaju definitivno stanje u periodu od pet godina po završenom aktivnom medicinskom liječenju. Kod loše zaraslih intraarktikularnih preloma obično dolazi do pogoršanja stanja zbog sekundarnih artoza.
Ankiloza je potpuno ukočenost zbloga, nastala zbog međusobnog koštanog premošćenja zglobnih struktura sa nemogućnošću izvođenja minimalnih pokreta. Pri funkcionalnoj procjeni, bitan je kriterijum položaja u kome je ankiloziran, kao i broj ankiloziranih zglobova.
Ankiloza u nepovoljnom položaju znatno narušava i onemogućava funkcionalnu i radnu sposobnost, a obično je udružena sa skraćenjem ekstremiteta i negativnim reperkusijama na druge lokomotorne segmente, po principu kompeziranja poremećaja funkcije.
AMPUTACIJE EKSTREMITETA
Amputacija je operativno odstranjivanje distalnog segmenta ekstremiteta u različitom nivou. Radi se u slučajevima teških trauma gje je došlo do devijacije distalnih djelova, kod gnojnih infekcija sa pseudoortzama kosti i okluzivnih arterijskih promjena različitog porijekla.
Amputacijski patrljak treba da bude korektne dužine, očuvane trofike, opkoljen snažnom muskulaturom i bezbolan.
Amputaciona linija treba da ide kroz dobro vaskularizovani predio. Mišići patrklja trebaju biti sposobni za snažne kontrakcije.
Amputacioni patrljak mora da izdrži kvalitetne mogućnosti snadbijevanja protezom, ili da je samostalno funkiconalno sposoban za snažne kontrakcije. Bolni amuputacioni patrljak je jedna od najtežih postoperacionih posljedica u smismlu trofičnih ulcelacija kože, hronično se sreće sa otocima, ekcemom, hroničnim fistulama, bolnim edostocama, cističnim formacijama, burzama, supuraciono hroničnom osteometičnim žarištem i drugim komplikacijama. Sve navedene promjene tropidno reaguje na terapiju, bez mogućnosti upotrebe proteze.
Boli neurinomi na patrklju aktiviraju se pri papaciji i nošenju proteze.
Fantomski bol je bol izvan patrklja tj. predstavlja iluziju o postojanju amputiranog ekstremiteta. Bol je obično lokalizirana na periferiju u vidu paljenja, čupanja i grčeva.
Epilepsija patrljka je grčenje patrklja sa konulozivnim krizama.
Bolana hiperestezija patrkljka je bol velikog inteziteta udružen sa psihičkim smetnjama i krajnje teškom kliničkom slikom, zbog koga je čest morfinizam i suicid.
Simpatički bol sa trofičnim promjenama i bolne hiperestezije onemogućavaju radnu aktivnost.
Pored intezivnih bolova i trofičnih smetnji postoji i netolerancija ortoze.
POVREDE KIČMENOG STUBA
Pojam preloma kičme predstavlja nesreću sa teškim posljedicama i mogućnošću neposrednog smrtnog ishoda. Ovo je djelimično tačno jer samo povrede kičme sa nervnim lezijama predstavljaju izuzetno težak medicinsko ekonomski i socijalni problem, dok povreda kičme bez nervnih lezija nije teža za rješavanje od povreda drugih djelova lokomotornih aparata (20/80%).
Prema dejstvu sile, povrede kičme mogu biti: 1.Fleksione (85-90%) su najčešće i događaju se u tolakulumbarnoj regiji, vratnom dijelu (8-20%), dok su (5-7% ) u drugim dijelovima kičmenog suba. 2.Hiperekstenzione su uglavnom u vratnom dijelu (4-6%) svih povreda kičmenog stuba). 3.Aksijalne – intermedijalne u neutralnoj poziji (4-6%).
Morfološke podjele preloma kičme: 1.Luksacije 2.Luksacioni prelomi 3.Prelomi tijela i pršljena 4.Prelom artikularnih nastavaka lukova 5.Prelomi apendiksa pršljenova (spinozni i transferzlni nastavci)
Po lokaciji povrede vratne kičme su: 1.Povrede I i II vratnog pršljena 2.Povrede od III do VII vratnog pršljena.
Add comment