KOJI DIJELOVI TIJELA SU NAJČEŠĆE ZAHVAĆENI?
Distribucija je tipična, simetrična i olakšava dijagnozu: između prstiju, na unutrašnjim stranama prstiju, fleksornim stranama doručja, fleksornim stranama podlaktica i nadlaktica, na laktu, na prednjem pazušnom naboru i u pazuhu, oko bradavica kod žena, na bočnim stranama stomaka, polnim organima (skrotum, prepucijum i glans), donjem dijelu leđa, glutealno, unutrašnjoj strani nadkoljenica.
Uglavnom su pošteđene seboroične regije (regije sa veliki brojem lojnih žljezda), kao što su glava, lice i gornji dio leđa, ali i regije kao što su vrat, dlanovi i tabani kod odraslih osoba. Kod djece mogu biti zahvaćene sve regije uključujući i dlanove, tabane, lice, glavu-vlasište, a često se vidi i jako izražena ekcematizacija sa krustama i madidacijom (vlaženjem) i skvamama (ljuspanjem).
KOJI JOŠ ZNAK POTVRĐUJE KLINIČKU DIJAGNOZU ŠUGE?
Prisustvo velikog broja papula (čvorića), vezikula (mjehurića) i krusti (krasti) na koži laktova zove se Hardy-jev znak i svakako potvrđuje dijagnozu ove bolesti.
KOJI SU MANJE ČESTI KLINIČKI ZNACI OVOG OBOLJENJA?
Kod oko 5-10% bolesnika u toku oboljenja ili poslije izliječenja, javljaju se plavkasto-crveni čvorići (lividno eritematozni nodusi) veličine zrna graška, umjereno do jakog intenziteta svraba, koji mogu trajati nedjeljama i mjesecima, ali nikad ne dovode do recidiva. Najčešće su prisutni u predjelu aksila, oko bradavica, na skrotumu i penisu.
KOJE SU KLINIČKE PROMJENE KOJE UKAZUJU NA KOMPLIKACIJE?
Brojne sekundarne promjene mijenjaju kliničku sliku šuge. Ekskorijacije, tragovi češanja, su uvijek prisutne i često komplikovane znacima dodatne (sekundarne) infekcije bakterijama, u vidu kliničke slike impetiga, folikulitisa, ektime, furunkula, celulitisa i erizipela. Kod djece ovo može biti praćeno limfangitisom (zapaljenjem limfnih puteva) , limfadenitisom (zapaljenjem limfnih čvorova), izuzetno nefritisom (zapaljenjem bubrega), a kod imunokompromitovanih pacijenata i smrću.
ŠTA SE DO SADA ZNALO O IMUNSKOJ REAKCIJI KOJA SE RAZVIJA U TOKU RAZVIJANJA KLINIČKE SLIKE ŠUGE?
Pomenuti klinički znaci – papule i vezikule su izraz alergijske senzibilizacije na grinje i njihove ostatke. Od ranije postoje dokazi o prisustvu I tipa preosjetljivosti po Coombsu i Gellu (At klase IgE i IgG na ekstrakte grinje kao i pozitivan intradermalni test kod bolesnika sa dužim trajanjem oboljenja), ali i dokazi o ćelijama posredovanoj preosjetljivosti -IV tip preosjetljivosti (inflitrat u srednjem sloju kože – dermu je sastavljen pretežno od Thelper limfocita, a u istraživanjima in vitro, na kulturama humanih keratinocita, dokazana je produkcija interleukina (IL-1 alfa i IL-1 beta)indukovanih antigenima grinja). Postoje indicije da su keratinociti, pored fibroblasta, glavni u infalamacijskoj i imunskoj reakciji na Sarcoptes scabiei. Najnovija istraživanja pronalaze povećan broj S.scabiei antigena i pokazuju njihovu ulogu u interreakciji grinja/domaćin. Dobijanjem S.scabiei rekombinantnog proteina dobijaju se neki odgovori u smislu razumijevanja biologije grinja i imunološkog odgovora parazita i domaćina. Detekcija S. scabiei antigena ELISA testom je obećavajući dijagnostički pristup. Rekombinantni S.scabiei cofilin pokazuje potencijalne vrijednosti kao dijagnostički antigen.
ŠTA JE TO SCABIES NORVEGICA?
Norveški ili krustorni oblik šuge (scabies norvegica seu crustosa) je oblik šuge izazvan istim uzočnikom, prvi puta opisan od strane Danielssen-a i Boeck-a u Norveškoj na leproznim pacijentima, koji je veoma kontagiozan zbog naslaga krusti i skvama i sa brojnim hodnicima raspoređenim u više spratova u kornealnom sloju kože ispunjenih velikim brojem grinja koji može doseći i više miliona. Javlja se kod pacijenata koji imaju oslabljen osjećaj svraba, zbog pratećih oboljenja ili povreda, posebno kičmene moždine. Kod pacijenata kojima je oslabljen imunitet usljed bolesti ili terapije, modifikuje se imunološka reakcija na prisustvo grinja, time je i smanjen osjećaj svraba, pa izostaje i češanje koje uništava hodnike i smanjuje populaciju parazita. NEKONTROLISANA, BEZRAZLOŽNA I POGREŠNA PRIMJENA TOPIJSKIH PREPARATA KORTIKOSTEROIDA TAKOĐE SMANJUJE SENZIBILIZACIJU, A TIME I PRURITUS!!!
KAKO SE NAJČEŠĆE POSTAVLJA DIJAGNOZA ŠUGE?
Uz karakteristične podatke iz lične i epidemiološke anamneze, praćene karakterističnim subjektivnim simptomom svraba sa svim opisanim karakteristikama i karakterističnu kliničku sliku i distribuciju promjena, dijagnozu u pravilu nije teško postaviti. Problem predstavlja klinička slika u početnoj fazi, izmjenjena klinička slika sekundarnim promjenama ili nepravilno korištenom kortikosteroidnom terapijom, kao i nedostatak karakterističnih podataka u anamnezi i/ili znakova u kliničkoj slici, pa se dijagnoza nekada postavlja ex juvantibus, tj. nakon sprovedene antiskabijesne terapije. Dijagnoza se može potvrditi direktnom nalaženjem pod mikroskopom grinja, njihovih dijelova, jaja ili izmeta parazita (scybala) uzetih laganim struganjem kraja kanalića u koži-tupim skalpelom ili sterilnom iglom i pravljenjem preparata sa KOH,ali i tetraciklin fluorescentnim testom, mineralnim uljem, epiluminiscentnom mikroskopijom i pronalaženjem S. scabiei DNA, kao i reflektantnim konfokalnim mikroskopom, što se sve u praksi rijetko sprovodi. Hodnici se mogu učiniti vidljivijim jodnom tinkturom ili mastilom.
Add comment