Prof. dr Artur Bjelica
PZU Bolnica Codra, Podgorica
Na našim prostorima sve više se sreću trudnice koje imaju 40 i više godina. Po tom pitanju uglavnom pratimo svjetske trendove koji ukazuju da se broj trudnica sa 40 i više godina udvorstručio u odnosu na 70-e godine prošlog vijeka. Svakako je tome doprinijeo i razvoj tehnnologija asistirane reprodukcije.
Prednost trudnoće u poznijim godinama se prije svega nalazi u socio-psihološkom domenu. Određene prednosti donose godine života i ogledaju se u 1. stečenom životnom iskustvu i mogućnosti da se donose mudrije odluke, 2. karijernom postignuću, 3. boljem poznavanju partnera u raznim životnim okolnostima, 4. solidnoj finansijskoj situaciji.
Ipak, odlaganje roditeljstva donosi i određene probleme kao što su – teže ostvarivanje trudnoće u kasnijoj životnoj dobi (opadanje rezerve jajnih ćelija i sve veće učešće hromozomski neispravnih jajnih ćelija) i, veoma često, komplikovaniji tok trudnoće.
Trudnoće su često opterećene trudnoćom indukovanom hipertenzijom, trudničkim dijabetesom, bilježi se veći postotak spontanih pobačaja i prijevremenih porođaja, beba sa malom tjelesnom masom, problema sa posteljicom kao i komplikovaniji porođaj.
Određena istraživanja sugerišu da djeca starijih majki imaju nešto veći rizik od nastanka dijabetesa tipa 1 i povišenog krvnog pritiska.
Kod prosječne žene starosti 40 godina šansa za zatrudnjivanje iznosi 25%, dok se drastičan pad bilježi poslije 42. godine, tako da sa 43. godine taj procenat isnosi svega 10% a sa 44 godine ispod 2%.
Izvjesan uticaj i na trudnoću i kasniji život djece ima i starija životna dob partnera, jer se kvalitet spermatozoida narušava pa se starija životna dob muškarca u ulozi oca može povezivati sa kasnijim problemima kod djece kao što su određeni psihološki problemi iz širokog spektra autizma ali i veći rizik od razvoja šizofrenije.
Najznačajniji bproblem koji se vezuje za trudnoće starijih majki su hrmozomski problemi (kao što je npr. Daunov sindrom) i iz tih razloga je neophodno poseban akcenat staviti na kontrolu takve trudnoće putem serijskih, detaljnih ultrazvučnih pregleda gdje se traga za eventualnim strukturnim defektima ili markerima koji bi mogli da ukazuju na takvo stanje, testiranje krvi majke (određivanje nivoa slobodnog beta hCG i PAPP-A), direktno testiranje fetalne DNK iz fetalne frakcije u majčinoj krvi, ali i primjena invazivnih metoda testiranja kao što su biopsija horionskih čupica, rana amnioceneteza i kordocenteza.
U slučajevima savjetovanja kod para gdje žena ima više od 42 godine, a sa željom da se uključe u proces vantjelesne oplodnje, potrebno je jasno iznijeti realne šanse koje proces pruža i ukazati na mogućnost donacije jajne ćelije. Jedna od opcija za parove koji su zabrinuti za hromozomsku ispravnost embriona je preimplantacioni genetski skrining (PGS) gdje se informacije o hromozomskom statusu dobijaju nakon biopsije embriona, pa se na osnovu takve informacije odlučuje da li će se pristupiti embriotransferu.
Etičke dileme u vezi trudnoće i primjene VTO kod žena sa 40 i više godina se odnose na spomenute zdravstvene rizike po majku i po plod, ali se prije svega baziraju na potencijalnim problemima koje roditeljstvo u kasnijem životnom dobu nosi. Tu činjenicu često zanemaruju kako pacijenti tako i ljekari koj se bave ovom problematikom. Potrebno je navesti da postoji situacija kada je, iako je žena mlađe životne dobi, njeno hormonsko stanje i stanje reserve jajnika odgovara ženama preko 40 godina, To se naziva prijevremeno popuštanje funkcije jajnika.
Prijevremeno popuštanje funkcije jajnika kod žena ispod 40 godina je uzorokovano genetskim faktorima i predispozicojom, autoimunim oboljenjima ali i ponašajnim faktorima i faktorima sredine (štetne navike kao što su pušenje, zagađenje životne sredine). Podaci ukaziju da žene koje puše ulaze u menopauzu 3 godine ranije u donosu na prosječne žene.
Iz tih razloga se i kod mlađih žena savjetuje provjera nivoa rezerve jajnika i u ranijoj životnoj dobi, kada se ljekaru obrate sa željom da ostvare potomstvo.
Dodajte komentar