IA T1N0M0
IB T2N0M0
IIA T2, 3N0, 1M0
IIB T2, 3N0/1M0
IIIA T1-3N1M0 IIIB T1-4N3M0
IIIB T4N0-3 M0
Hirurgija
Hirurgija + /- hemioterapija
Hirurgija +/- hemioterapija
Hirurgija +/- hemioterapija
Radioterapija + hemioterapija
Hemioterapija IIIB T svi N svi M1 hemioterapija, palijativna radioterapija
Operativni zahvati se sprovode u ranim stadijumima bolesti – ukoliko je kondicija pacijenta dobra i ne postoje medicinske kontraindikacije. Najčešće se izvode nakon bronhološke i opšte obrade pacijenta, te prikaza na konzilijumu za maligne bolesti pluća. Operativni zahvat moguće je primijeniti i nakon preoperativne hemioterapije ili radioterapije. Postoji nekoliko tipova operacija: uklanjanje cijelog plućnog krila – pneumonektomija: uklanjanje lobusa – lobektomija, ili uklanjanje segmenata – segmentektomija. Najčešće komplikacije nakon operacije jesu infekcije, ekstenzivna krvarenja i pneumonije.
Radioterapija
Radioterapija je jedna od važnih tretman opcija u odmaklom karcinomu pluća i primjenjuje se kao radikalna, u kombinaciji sa hemioterapijom, ili kao samostalna. Radio-terapija je opšti termin koji se koristi kada se želi opisati liječenje X-zracima. Sprovodi se tako što se direktno zrači područje koje je zahvaćeno tumorom. Ovo je bezbolan postupak i dovodi do smrti tumorskih ćelija. Nekada se radioterapija (u manjim dozama) koristi za smanjenje intenziteta bolova nastalih usljed prisustva tumora (palijativna radioterapija).
Hemioterapija
Ovaj vid terapije najčešće se primjenjuje u odmaklom stadijumu bolesti, samostalno ili kombinovano, najćešće sa radioterapijom. Koji citostatici će biti primijenjeni zavisi prvenstveno od stadijuma bolesti i tipa tumora. Toksični efekti hemioterapije zavise od vrste citostatika i broja ciklusa koji se primjenjuju. Oni su privremenog karaktera. Toksičnost takođe zavisi i od toga da li se hemioterapija daje u kombinaciji sa radioterapijom, kada se i očekuju i veći toksični efekti. Toksični efekti koji se najčešće javljaju nakon primjene hemioterapije su: mučnina, povraćanje, gubitak apetita, gubitak kose. U krvnoj slici može doći do pojave smanjenja broja crvenih krvih zrnaca (anemija), koja se manifestuje povećanim zamorom; do smanjenja broja bijelih krvnih zrnaca. Leukopenija sa neutropenijom može dovesti do povećanog rizika od težih infekcija. Takođe se može javiti trombocitopenija koja može dati rizik od krvarenja. Danas postoje moćni ljekovi koji mogu nadomjestiti ove nusefekte hemioterapije.
Novi terapijski pristupi
Inhibitori receptora epidermalnog faktora rasta (EGFR inhibitori)
EGFR inhibitori su dizajnirani da zaustave nekontrolisani rast malignih ćelija u određenoj vrsti tumora. Oni djeluju blokirajući jedan od važnih signalnih puteva koji dovodi do rasta i razmnožavanja tumorske ćelije. Kliničke studije sa ovim ljekovima kod uznapredovalog karcinoma pluća pokazuju smanjenje tumorske mase ili stabilizaciju bolesti. Mnogi pacijenti su u liječenju ovom vrstom ljekova osjetili poboljšanje simptoma bolesti. Pojava novih, ciljanih jedinjenja može pomoći u unapređenju liječenja. Rezultati III faze testiranja monoklonalnog antitijela receptora antiepidermalnog faktora rasta (EGFR) pokazali su veći stepen preživljavanja kod NSCLC pacijenata sa EGFR ekspresijom tretiranih ciljnom terapijom.
Da li ste znali?
• Karcinom pluća odgovaran je za najveći broj smrtnih, slučajeva uzrokovanih malignim oboljenjima u svijetu.
• Svakih 30 sekundi neko, negdje na planeti, umre od karcinoma pluća.
• 40% pušača koji su počeli konzumirati duvan u ranoj mladosti i nastavili sa pušenjem, neće dočekati penziju.
• Tek 1 od 10 pacijenata oboljelih od ove bolesti živjeće i nakon isteka 5 godina od postavljanja dijagnoze karcinoma pluća.
• Žene koje konzumiraju duvanske proizvode imaju dva puta veću vjerovatnoću od razvoja karcinoma pluća nego muškarci konzumenti duvana.
• Od karcinoma pluća u Crnoj Gori godišnje oboli od 250 do 300 stanovnika.
• Zakon o ograničenju upotrebe duvanskihproizvoda u Crnoj Gori donešenje2.8.2004. godine.
Genska terapija
Genska terapija koristi genetski materijal kao terapijsko sredstvo. Cilj je da se u tumorsku ćeliju ubaci gen regulator koji nedostaje ili je izmijenjen u odnosu na normalne, i tako se zaustavi nekontrolisani rast. Npr. kod nemikrocelularnog karcinoma najčešće je oštećen gen p53, koji je odgovoran za spontanu smrt nenormalne ćelije. Ukoliko je ovaj gen oštećen, nenormalne ćelije ne umiru već nastavljaju ubrzan rast formirajući tumor.
Piše: doc. dr Danko Živković
Add comment