Američki hirurg Valter Pori prvi je uvideo vezu između hirurgije želuca i tankog crijeva i šećerne bolesti. Proučavajući pacijente koji su operisali tumore želuca (odstranjenjem jednog dijela želuca i uspostavljanjem spoja između ostatka želuca i tankog crijeva) uvideo je da su pacijenti koji su prije operacije imali šećernu bolest, potpuno „ozdravili“, tj. sama operacija doprinijela je prestanku uzimanja ljekova protiv šećerne bolesti i normilaizovala je nivo šećera u krvi.
Iako je u doba kada je dr Pori obavio ovo ispitivanje hirurgija bila „otvorena“, tj. obavljala se preko laparotomije (reza na abdomenu), tek u novije vrijeme, prelaskom hirurgije na laparoskopsku (hirurgiju preko nekoliko rupica na trbuhu) ostvarena je mogućnost da se resekcija želuca uradi pacijentima sa šećernom bolešću (ili „inzulinskom rezistencijom“) bez opterećenja komplikacije rane, obzirom da su dijabetičari skloniji infekciji rane i slabijem zarastanju.
Početak 21. vijeka i učestalo izvođenje operacija protiv gojaznosti utvrdio je ulogu barijatrijske hirurgije u liječenju šećerne bolesti, i ova hirurgija je zato i dobila naziv „metabolička“ hirurgija, jer je svojim rezultatima liječila metabolizam pacijenta i to ne samo na nivou metabolizma glukoze, nego je liječila i povišene masnoće u krvi.
Da li ste znali?
Da jedan čovjek umire svakih 10 sekundi na svijetu od komplikacija šećerne bolesti!
Da je šećerna bolest jedna od deset vodećih uzroka smrti u svijetu!
Da je 90% dijabetes melitusa (tip2) povezan sa gojaznošću!
Da je barijatrijska i metabolička hirurgija najefikasnije liječenje šećerne bolesti (tip 2) kod gojaznih osoba, i dovodi do remisije ili poboljšanja skoro kod svih pacijenata?
Gojaznost je primarni uzrok šećerne bolesti, prije svega kod tipa 2, koji je daleko najčešća grupa pacijenata u cijelom svetu. Dijabetes vodi mnogobrojnim zdravstvenim problemima uključujući pojavu kardiovaskularnih bolesti, inzulta (moždanog udara), sljepila, oštećenja bubrega, oštećenja perifernih nerava, amputacijama nogu, impotenciji, depresiji i povećanju rizika od nekih malignih tumora. Život je skraćen sa šećernom bolešću od 12 do 14 godina.
Savremena terapija za šećernu bolest, tipa 2, podrazumijeva promjenu načina života (gubitak tjelesne težine, dijetu i vježbanje) kao i anti-dijabetesne ljekove. Međutim, i uprkos ljekovima koji održavaju regularan nivo šećera u krvi, tokom života se obično povećava doza ljekova, a prelazi se i na intramuskularno davanje inzulina. Zbog toga se šećerna bolest smatra hroničnom i progresivnom bolešću.
Hirurgija, odnosno određen tip hirurške intervencije na digestivnom traktu (želudac, tanko crijevo) poboljšava stanje pacijenta sa šećernom bolešću u preko 90% slučajeva! Smanjuje se nivo šećera u krvi, smanjuje se doza i tip antidijabetesnih ljekova i poboljšava stanje na drugim organima koji su počeli da se oštećuju usljed postojanja šećerne bolesti. Kod 78% pacijenata kod kojih se izvedi hirurgija protiv dijabetesa postiže se „remisija“ tj. potpuno odsustvo potrebe uzimanja bilo kakvih ljekova i potpuno postizanje normalnog nivoa šećera u krvi! Ovo zaustavljanje progresije bolesti je dugogodišnje i kreće se od 5 do 7 godina. Odlažu se komplikacije i produžava život hirurgijom.
Dodajte komentar