[heading size=”5”]U okviru posebnog dijela programa manifestacije „Dar za život”, čiji je osnovni cilj predstavljao pokušaj djelovanja na podizanje nivoa svijesti građana Crne Gore o potrebi donacije tjelesnih organa kao jedinim načinom liječenja mnogih bolesnika sa terminalnim bolestima bubrega, jetre, srca itd., Crna Gora je bila domaćin seminara koji je okupio zavidan broj renomiranih stručnjaka transplantologije koji su predstavili iskustva centara u kojima rade i javnosti osvijetlili kontekst dešavanja u oblasti donatorstva i transplantologije zemalja iz regiona. Prvi put u Crnoj Gori, u organizaciji Udruženja nefrologa Crne Gore, 15. i 16. oktobra 2010, u okviru obilježavanja Svjetskog dana donacije tjelesnih organa, održana je ova značajna manifestacija. [/heading]
Programom promocije donatorske kartice Udruženja nefrologa Crne Gore, 15. oktobra 2010. svečano je započeta priča o jačanju svijesti o donatorstvu koja se odnosi na građane Crne Gore. Ovo je projekat bez kog je nemoguće zamisliti realizaciju transplantacije tjelesnih organa, programa koji znači mogućnost dobijanja života na dar. U Crnoj Gori su do danas, prema podacima koje je saopštila prof. dr Marina Mugoša Ratković, predsjednica Udruženja nefrologa Crne Gore, izvršene osamdeset dvije transplantacije tjelesnih organa. Od tog broja, 4 transplantacije su izvršene kod djece. Nedovoljno animirana stručna i laička javnost, brojne predrasude, odlazak u zemlje regiona zbog izvršenja ove medicinske intervencije, kupovina tjelesnih organa iz inostranstva, samo su neke od prepreka koje stoje na putu obezbjeđivanju neophodnog broja donatora, a svakako i izvršenja programa transplantacije kod nas.
U okviru manifestacije oživljavanja svijesti o donatorstvu 16-og oktobra, u Rektoratu Univerziteta Crne Gore u Podgorici, upriličen je naučni skup na kom su govorili stručnjaci iz Italije, Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine, Albanije i Slovenije. Iskustvo razuđene transplantološke tradicije Italije, ovom prilikom se pokazalo kao resurs iz kog se mogu zahvatiti veoma spacifične teme naučnih rasprava. Naravno, to je samo doprinijelo bogatstvu saznanja saopštenih na ovom simpozijumu. Prof. dr Gvido Belingijeri, svjetski poznat transplantolog iz Mesine, govorio je o iskustvu oživljavanja seksualne disfunkcije nakon izvršenja transplantološke intervencije. Korelativnost rektalne i seksualne funkcije, problem infertilnosti, te pojava infekcije, načini njenog predviđanja i pripreme pacijenta uoči transplantacije, bile su teme na kojima je dr Belingijeri bazirao svoje naučno izlaganje. On je ovom prilikom opisao neke od primjera sa kojima se susretao u radu, specifčnosti kadaverske transplantacije i ukazao na podatke dobijene studijama koji govore o stepenu ostvarenosti željenih efekata kod pacijenata. Povratak seksualne funkcije, prema njegovim riječima, više ne predstavlja nemogućnost. Naprotiv, to je jedan od efekata ovog vida terapije koji je moguće ostvariti u roku od 6 mjeseci po izvršenju intervencije. Poseban uticaj na njen uspjeh, kako je naveo, ima ostvarivanje saradnje sa urologom.
Govoreći u ime matične organizacije, Kliničkog centra Srbije, dr Radmila Blagojević se, zahvaljujući bogatom višedecenijskom radu u ovoj oblasti, predstavila kao odličan poznavalac prilika iz regiona nudeći bogat pregled rezultata koji su ostvareni u ovoj oblasti još od početka 20. vijeka. Presjek tih podataka pokazuje da u ukupnom broju urađenih transplantacija (u Srbiji: 1519) prevlađuje prevalenca dobijanja organa od živog srodnog davaoca (68%). Primjetan je stalni porast zastupljenosti živih srodnih davalaca, dok zastupljenost kadavera pokazuje značajne oscilacije i predstavlja jedan od problema koje treba prevazići. Ovaj trend, sa izuzetkom centra u Novom Sadu (do 70% donatorstava), pokazuje se kao važeći na nivou zemalja koje su ovom prilikom uporedile svoja iskustva. Trend protivurječnosti sadržaja medijskih i zdravstvenih kampanja predstavlja još jedan od problema sa kojima se, po riječima dr Blagojević, neminovno treba izboriti. Naravno, tu su i uvijek prisutni izazovi borbe sa brojnim komplikacijama kod pacijenata: hipertenzija, kardiovaskularni poremećaji, cerebrovaskularni insulti, infekcije itd.
Prof. dr Sanja Simić, sa Kliničkog centra Medicinskog fakulteta u Beogradu, govorila je o kardiovaskularnim bolestima koje se javljaju tokom hronične bubrežne insuficijencije. Dr Simić je upozorila na podatke da bolesnici sa hroničnom bubrežnom insufcijencijom imaju do 20 puta izraženiji rizik za umiranje, da su kardiovaskularne bolesti prisutne kod oko 80% pacijenata koji se nalaze na dijaliznom liječenju, da je hipertrofja lijeve srčane komore prisutna kod oko 75% tih pacijenata, te da insufcijencija srca, koja je u opštoj populaciji zastupljena kod 5-6% pripadnika, ovdje je prisutna i u oko 40% ukupnog broja pacijenata. Hipertenzija, dijabetes, tjelesni indeks mase, hipertrofja lijeve srčane komore i anemija, neki su od faktora rizika koji se tokom sprovođenja tradicionalne terapije liječenja pacijenata sa hroničnom bubrežnom bolešću „nakalemljuju” i koje je, prema preporuci dr Simić, moguće preduprijediti ako se interveniše na samom početku razvoja bolesti ili tokom pripreme pacijenta za transplantaciju bubrega. U tom smislu, od neprocjenjive je koristi praćenje detaljnih instrukcija najnovijeg Vodiča za bolesnika sa transplantiranim bubregom.
Add comment