Kila (hernia, bruh, opuč), je protruzija organa trbušne duplje kroz urođene ili stečene otvore trbušnog zida. Bilo urođene ili stečene, kile prednjeg trbušnog zida zauzimaju najveći dio patologije u hirurškom radu. Po nekim autorima, svaki treći muškarac i svaka osma žena u toku života će imati neki oblik kile.
Razlozi nastanka su različiti: genetski, starost, gojaznost, prisustvo patoloških procesa u trbuhu, prethodne operativne procedure itd. Među kilama prednjeg trbušnog zida, najzastupljenije su ingvinalne, femoralne i pupčane kile. Femoralne su značajno češće kod žena zbog inklinacije karlice. Osim pomenutih, čest nalaz su kile bijele linije, kao i polumjesečaste linije. Poseban entitet su postincizione kile, koje se javljaju na mjestu prethodne operativne rane. Povećan intraabdominalni pritisak, kašalj, naprezanje i naročito infekcija operativne rane, su faktori koji potpomažu nastanak postincizionih kila. Patoanatomski, kod kile razlikujemo kilni otvor, kilnu kesu i kilni sadržaj. Po promjeru kilnog otvora, kile se dijele na funikularne – sa užim otvorom, i difuzne – sa širokim otvorom. Nerijetko, može se naći istovremeno nekoliko kilnih otvora na trbušnom zidu, naročito u predjelu bijele linije. Kilni omotač čine peritoneum (trbušna maramica), podkožno tkivo i koža. U kilnom sadržaju se mogu naći praktično većina trbušnih organa. Dijagnoza kile se postavlja kliničkim pregledom. U rijetkim situacijama ultrasonografija i kompjuterizovana tomografija su od pomoći u smislu diferencijalne dijagnostike i planiranja liječenja. Liječenje kila je operativno. Može se odlagati, ali u slučaju uklještenja kilnog sadržaja, ono je urgentno, jer uklještenje može imati za posljedicu ishemiju i gangrenu kilnog sadržaja. Liječenje kila se može obavljati tenzionim tehnikama, kada se slabo mjesto trbušnog zida ojačava šavovima. Postoji veliki broj autorizovanih tehnika za rješavanje, inače najčešćih ingvinalnih kila, od kojih se u posljednje vrijeme najčešće koriste Shouldice, McVay. Kod beztenzionih tehnika koriste se protetski materijali, mrežice od polipropilena, mersilena, koje su ili prethodno oblikovane, ili se u toku operacije oblikuju zavisno od intraoperativnog nalaza. Kod reparacija ingvinalnih kila beztenzionim metodama, najčešće su metode Lichtenstein, Nyhus, Rives. Laparoskopska hirurgija zauzima značajan udio u operativnom liječenju kila prednjeg trbušnog zida. Tehnike koje se koriste su TAPP , TEP, IPOM. Za svakog pacijenta treba odabrati adekvatnu metodu obzirom na klinički nalaz, anatomiju, opšte stanje pacijenta, podatak o prethodnim operacijama. Komplikacije liječenja kila prednjeg trbušnog zida su moguće, i mogu biti opšte i specifične. Operacije se obavljaju u uslovima opšte endotrahealne anestezije, spinalne anestezije, ali sve češće se koristi i lokalna infiltrativna anestezija. Trend u svijetu je ambulantna hirurgija kila, kada se pacijent ne zadržava duže vrijeme u bolnici, već praktično istog dana se nakon operacije otpušta na dalje kućno liječenje. Usavršavanje u hirurškom radu, napredak laparoskopije i tehnologije protetskih materijala su doprinjeli značajno boljim rezultatima u hirurgiji kila prednjeg trbušnog zida. Nažalost, i u današnje vrijeme pacijenti često odlažu operativno liječenje, te se susrećemo i sa gigantskim kilama, koje su veliki izazov za liječenje, a dobar rezultat je nekada teško postići. Najbolje je ne odlagati, već se javiti na pregled, a hirurg će uz dogovor sa pacijentom predložiti i sprovesti adekvatno liječenje.
Dr Igor Karišik, spec. opšte hirurgije
Opšta bolnica Bar
Dodajte komentar