Prema zapisu u Cetinjskom arhivu, otac dr Đorđa, dr Mitar Radulović, završio je Vojnomedicinsku akademiju u Petrogradu, gdje ga je odveo Rovinski i izradio mu stipendiju Aleksandra III. Sa njim je bio i dr Novica Kovačević iz Grahova, uživalac iste stipendije. Sin dr Đorđija, dr Mirko Radulović, jedinac, hirurg traumatolog, glavni hirurg (njem. Oberarzt) u bolnici u Landau, poginuo je u saobraćajnoj nesreći 1973. godine. Ostala mu je kćerka Tatjana, koja živi i radi kao ljekar u Zagrebu. Dr Mirko sahranjen je na groblju u Čepurcima u Podgorici. Dr Đorđije tješio se natpisom na spomeniku: „Credo quod imposibile est”, vjerujući da mu je sin živ.
Đorđije je počeo da uči školu u tada novootvorenoj gimnaziji u Podgorici, a nastavio je da pohađa gimnaziju u Zagrebu. Kao đak VI razreda javio se za dobrovoljca u Balkanskom ratu. Nije mu dozvoljeno da nastavi školovanje u Zagrebu, pod izgovorom da je rat Crne Gore i Srbije uperen protiv Austrougarske. Gimnaziju je završio u Beogradu. Studije medicine započeo je u Pragu, a završio u
Parizu, gdje je i stekao zvanje doktora medicine. Poslije završetka studija bio je asistent nastave na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Na molbu dr Stevana (Stefana) Džamonje, rođenom u Paštrovićima, dr Đorđije je došao u Podgoricu da formira prvo hirurško i ginekološko odjeljenje. U Podgorici je nastavio da radi kao direktor bolnice od 1926. godine do 1944. godine. Kao ljekar znao je strane jezike i bio je čovjek široke opšte, medicinske i zdravstvene kulture.
Kao hirurg, dr Radulović je vršio brojne operacije: operisao je čir želuca, vadio ciste ehinokoka iz jetre i pluća, odstranjivao krajnike, gušu i prostatu. Poslije rata bio je direktor Srednje medicinske škole na Cetinju. Jedno vrijeme bio je zdravstveni savjetnik ministra zdravlja Mihaila Vickovića, vijećnika AVNOJ-a u Vladi Crne Gore. Kao ljekar, strogo se držao pravila: „Primum non (nil) nocere” -Prije svega ne naškoditi bolesniku. To mu se ipak jednom desilo i zato je bio vrlo oprezan. Jednom prilikom kada je trebalo da primi injekciju zamolio je medicinsku sestru da mu pokaže ampulu, da bi saznao kakvu injekciju prima jer je primijetio da mu daje injekciju koju mu ljekar nije propisao. Tada je sestri ispričao šta ga je naučilo iz ljekarske prakse da vodi računa o svakoj sitnici. Jednu operaciju trebalo je da izvrši u lokalnoj anesteziji. Medicinska sestra je slučajno umjesto lidokaina, koji se daje za anesteziju, pripremila kalcijum. Bolesnika je injekcija zaboljela, pa je ljekar rekao sestri da mu da duplu dozu, jer je bolesnik osjetljiv. Od pogrešne anestezije kalcijumom nastupila je nekroza na mjestu injiciranja.
Doktoru Raduloviću bila je omiljena latinska poslovica koja važi ne samo za ljekare, nego i kao pravilo ponašanja, naročito za mlade neiskusne osobe: „Quidquid agis, prudenter agas et respice finem” – Što god radio, razborito radi i pazi (misli) na svršetak.
Piše: dr sc med. Božo Vuković
Add comment