Intervju: Srđan Bulatović, gitarista
Ako umjetnost tumačimo kao želju umjetnika da izrazi svoje misli, ideje, osjećanja i percepcije svijeta koji ga okružuje, onda je Srđan Bulatović umjetnik u pravom smislu te riječi. Preko trideset godina se uspješno i na njemu svojstven način druži sa gitarom, interpretirajući muziku i stvarajući sopstvene kompozicije.
Kada je i kako zavolio muziku ne može da se sjeti, jer su njegovo biće i muzika jedno. Može se slobodno reći da je muzika izabrala njega, a ne suprotno.
Čini mi se da, od kada znam za sebe, od tada i osjećam ljubav prema muzici. Čim sam čuo muziku, ja sam je zavolio. Kao dječak, slušao sam muziku stare Jugoslavije koja je bila popularna 80-ih godina prošlog vijeka, kao što su, na primjer, Zdravko Čolić, Kemal Monteno, grupe Riblja čorba, Bijelo dugme i mnogi drugi vrhunski pjevači, koji su izvodili veoma kvalitetnu muziku. Kompozicije tog perioda uvijek su u pratnji imale gitaru, bilo da su rok, pop kompozicije ili neke druge. Sa druge strane, jak uticaj na mene izvršila je i moja majka koja jako lijepo pjeva i koju sam kao mali često slušao. Zbog svega toga odlučio sam da upišem muzičku školu. Moj tadašnji nastavnik Miodrag Ćupić otkrio mi je ljepotu klasične gitare. Naravno, kao dječak bio sam razočaran što u muzičkoj školi ne učimo da sviramo popularnu muziku tog perioda, već klasičnu. Međutim, kada sam prvi put čuo najljepša djela klasične muzike kao što su Romansa ili Ljubavna serenada od nepoznatog autora, Sjećanje na Alhambru od Franciska Tarege i Asturias od Isaka Albeniza, moj odnos prema gitari i muzici se promijenio. Od tog trenutka ja sam se potpuno posvetio muzici.
Kao solista i u raznim kamernim sastavima nastupao je širom svijeta. Pozornice su se mijenjale, ali je aplauz publike uvijek bio gromoglasan.
Zahvaljujući muzici upoznao sam mnogo ljudi i jako puno sam proputovao. U početku sam se kao solista predstavljao publici izvodeći kompozicije autora klasične muzike. Kasnije sam upoznao i mnoge druge muzičke žanrove i izvodio sam muziku različitih stilova. Umjetnost zahtijeva sopstveni izraz do koga je teško doći. Ona jednostavno traži originalnost, a ne kopiranje nekoga ili nečega. Upoznavanje različitih vrsta interpretacije ključno je za formiranje sopstvenog izraza, a to se jedino može postići gostovanjima širom svijeta i razmjenom iskustava.
Godine 1991. Srđan osniva duo gitara sa kolegom flamenko gitaristom Darkom Nikčevićem i od tada, zajedničkim snagama, nižu uspjehe i pune dvorane izvodeći svoje ili kompozicije drugih autora. Do sada su izdali četiri CD-a: „Duo“, „Nostalgija“, „Dodir Crne Gore“, i „Sinergija“, a peti po redu CD, pod nazivom „Ritmiko“, biće izdat u narednih mjesec dana.
Studije klasične gitare podrazumjevaju da izvodite djela klasične muzike pisana za gitaru ili muziku kompozitora koja je transkribovana, odnosno prilagođena klasičnoj gitari. I to je jedan način interpretiranja muzike, koji meni nije bio dovoljan i na kome nijesam želio da se zaustavim. Zahvaljujući Darku koji svira flamenko gitaru počeo sam da upoznajem i tu vrstu muzike i način njenog interpretiranja. Nas dvojica smo potom ušli u oblast filmske muzike i počeli da je izvodimo i izučavamo kompozitore te vrste muzike. Taj put koji sam prošao od klasične do filmske muzike doveo me je do onoga što danas radim i u čemu najviše uživam, a to je sopstvena, autorska muzika. Kada sam nastupao u inostranstvu kao solista izvodeći muziku klasičnih kompozitora, uvijek sam nailazio na pitanje da li izvodim nešto iz svoje zemlje. Onda sam, inspirisan Jovanom Jovičićem, doajenom klasične gitare sa ovih prostora, koji je pisao muziku za klasičnu gitaru na folklorne teme Srbije i Vojvodine, došao na ideju da pišem sopstvenu muziku onako kako je ja osjećam, i da u isto vrijeme imam svoj muzički identitet, a to je korijen Crne Gore. Osim ove vrste muzike, stvaram muziku inspirisanu i drugim muzičkim pravcima kao što su rok, filmska muzika i mnoge druge. Veliki uticaj, u tom pogledu, na mene je izvršio kantautor Miladin Šobić i njegov autentični izraz. Kada pogledate istoriju muzike možete lako zaključiti da su opstali i ostali prepoznatljivi jedino autori koji su izvodili sopstvenu muziku.
Kvalitet muzike koju stvara mjeri isključivo zadovoljstvom koje publika osjeća nakon koncerta.
Nikada nijesam mislio da ću pisati sopstvenu muziku. Kompakt disk „Dodir Crne Gore“ mi je nekako pokazao put i pomogao mi da shvatim kuda treba da idem dalje, jer su autorske kompozicija sa njega jako dobro prihvaćene od strane publike. Ono što mi je posebno drago je da publika, koja je za mene jedina mjerodavna, u velikom broju dolazi na naše koncerte, da pruži podršku onome što Darko i ja radimo.
Add comment