Infekcija mokraćnih puteva se ubrajaju među najčeše infekcije u djece i zdravstveni su problem koji se javlja tokom cijele godine. Prve simptomatske infekcije kod djece su najčešće u prvoj godini života, a poslije toga se rjeđe javljaju. Tokom djetinjstva, rizik od urinarnih infekcija iznosi 2% za dječake i 8% za djevojčice. Infekcijom može biti pogođen jedan dio, više dijelova ili kompletan mokraćni sistem, uključujući: bubrege, bubrežene čašice, uretere, mokraćnu bešiku i uretru, izlaznu mokraćnu cijev. Bakterije iz urinarnog sistema mogu prodrijeti u cirkulaciju i uzrokovati sepsu. Vrste urinarnih infekcija Urinarne infekcije mogu biti komplikovane i nekomplikovane. Nekomplikovane infekcije su one koje se javljaju u strukturalno i funkcionalno normalnom urinarnom sistemu i zahvataju samo jedan njegov dio (npr. infekcija mokraćne besike). Komplikovane infekcije su vezane za urinarni sistem koji ima strukturalne ili funkcionalne anomalije. Od strukturalnih anomalija najčešće su opstrukcije, suženja mokračnih puteva, ožiljci itd., a od funkcionalnih, vesikourinarni refluks (vraćanje mokraće iz bešike u uretre) ili nepotpuno pražnjene mokraćne bešike. Uzročnici Urinarne infekcije mogu uzrokovati brojne bakterije. Svaka vrsta bakterija ima vlastite faktore virulencije koji im omogućavaju vezivanje za ćelije sluznice, te da tu opstanu i da se razmnože. Bakterije prodiru u urinarni sistem uzlazno ili preko krvi. Djevojčice imaju kraću uretru i zbog toga mnogo češće urinarne infekcije. Širenje infekcije preko krvi je rijetko i javlja se u toku stafilokokne sepse, ili endokarditisa. Najčešći uzročnci urinarnih infekcija su: ešerihija koli (70-95%), proteus, pseudomonas, klebsiela, enterobakter, enterokokus. Simptomi Ove infekcije mogu proticati bez jasnih kliničkih simptoma, a mogu biti i uzročnik teške bolesti koja zahtijeva bolničko liječenje. U novorođene djece i odojčadi nema specifičnih znakova i simptoma koji direktno ukazuju na urinarnu infekciju. Simptomska infekcija urinarnog trakta kod odojčeta, naročito prva, često je praćena temperaturom. Uobičajeni simptomi su: gubitak apetita, povraćanje, nenapredovanje, stomačni bol, ponekad i proliv – što neupućene može da navede na to da se radi o crijevnoj infekciji. Ukoliko su zahvaćeni bubrezi, leđa su bolno osjetljiva. Predisponirana djeca mogu da dobiju fras u toku skoka temperature. Kod čestih urinamih infekcija, vodeći simptomi su: bljedilo, nenapredovanje i nelagodnost u stomaku koja se manifestuje neobjašnjivim plačem. Mokraća ima neprijatan miris. Inače, u ovom uzrastu je teško prepoznati učestalo mokrenje, bol i pečenje pri mokrenju, koji su vodeći simptomi kod starije djece. Dijagnoza urinarne infekcije Svakom djetetu kod kojeg se sumnja na infekciju treba, osim pregleda urina, urinokulture uraditi i druge laboratorijske analize (krvnu sliku, sedimentaciju eritrocita, osnovne biohemijske analize vezane za bubrežnu funkciju). Ako se dokaže – obavezan je, bez obzira na uzrast, i ultrazvučni pregled urotrakta. Terapija Smatra se da je infekcija urinarnog trakta praćena povišenom temperaturom zahvatila bubrege pa se liječenje, nakon uzimanja urinokulture, ne čekajući rezultat, započinje standardnom kombinacijom antibiotika u vidu injekcija, naravno uzimajuci u obzir starost djeteta kao i težinu simptoma i dobijene rezultate ispitivanja. Nakon pristizanja rezultata urinokulture i iščezavanja simptoma bolesti, terapija može da se nastavi i samo jednim lijekom, po mogućstvu u obliku sirupa, ali mora u punoj dozi da traje 7-10 dana, za koje vrijeme treba uraditi ultrazvučni pregled urotrakta. Ukoliko se mokraćna infekcija ne liječi, vodi u hroničnu upalu bubrega (pijelonefritis) uz stvaranje ožiljaka na njima, što im umanjuje funkciju! Prevencija Najvažnije je redovno održavanje higijene i mijenjanje pelena kod beba, kao i ishrana odojčadi majčinim mlijekom, koje ima veliku zaštitnu ulogu u borbi protiv infekcija urinamog trakta.
Dr Rajko Zdravković
Dodajte komentar