Mogućnosti zaštite pacijentovih prava kroz instituciju ombudsmana prisutnima je pojasnila doc. dr Marta Sjeničić. Oslikavajući kontekst dešavanja u vezi sa ovom institucijom u državama Zapadne Evrope, ona je ukazala i na poziciju ovog sektora kada su u pitanju zemlje Balkana. – Modeli pomoći pacijentima nijesu istovjetni u svim zemljama. Negdje je glavno težište rada na organizovanoj samozaštiti pacijenata, koje preko svojih odgovarajućih organizacija potpomažu i zdravi građani. U drugim zemljama inicijativa za podršku pacijentima dolazi ‘odozgo’, od strane države i njihovih zakonodavnih organa, ali se ne zanemaruju ni organizovani oblici samopomoći – navela je ona.
Pojam ljekarske greške je relativno star, ali se dugo smatrao isključivo medicinskim pojmom, bez primjesa pravne sadržine, dok se danas ljekarska greška smatra mješovitim medicinsko-pravnim pojmom. Prvu definiciju ljekarske greške dao je sredinom devetnaestog vijeka njemački patolog Rudolf Virhov. Po njemu to je ‘stručna greška ljekara koja je posljedica nepoštovanja opštepriznatih pravila umijeća liječenja, koja je nastala kao posljedica nedostatka dužne profesionalne pažnje ili neophodnog opreza’. Kao što se vidi, ona sadrži i subjektivni element pažnje i opreza, koji su kasnije napušteni, te se danas smatra da je ljekarska greška svaki postupak ljekara u liječenju koji je contra legem artis, a subjektivni element se uzima u obzir samo prilikom ocjene odgovornosti ljekara za naknadu štete koja proistekne iz ovakvog ponašanja.
Ljekarska greška – teret dokazivanja u parničnom postupku, Dragana Marčetić, Kotor, 2012.
Razmatrajući postupke za naknadu štete zbog ljekarske greške, vrste grešaka, teret njihovog dokazivanja, Dragana Marčetić je ukazala na veliki broj situacija koje se mogu dogoditi. Posebno je naglasila potrebu da zdravstvene ustanove mnogo ozbiljnije pristupe pravu pacijenta na informisani pristanak, ne samo da bi se time izbjegle brojne sudske parnice već i zbog samog značaja ovog prava.
Dodajte komentar