S obzirom na to da dijabetes u ranoj fazi protiče asimptomatski, smatra se da na jednog evidentiranog oboljelog postoji jedan koji nije dijagnostikovan. To je podatak koji se provlači kroz svu svjetsku literaturu, bez obzira na razlike u visini zastupljenosti ove bolesti u pojedinim populacijama. Brojni naučni radovi na temu novootkrivenog dijabetesa publikovani u okruženju potvrđuju ovakav odnos neotkrivenog sa dijagnostikovanim dijabetesom. Tako je u susjednoj Hrvatskoj prevalenca novootkrivenog dijabetesa jednaka prevalenci dijagnostikovanog, i u zavisnosti od različitih faktora (faktori rizika, starosti, okruženja…) obuhvata od 3% do 10% hrvatske populacije, sa istim odnosom evidentiranog i neevidentiranog dijabetesa u pojedinim sredinama. U Srbiji je pretpostavljeni broj ljudi koji žive sa dijabetesom bez evidencije o tome jednak broju registrovanih dijabetičara. Ovi podaci koreliraju sa rezultatima dobijenim istraživanjem, u kom je jednak procenat dijagnostikovanih dijabetičara sa onima kod kojih je dijabetes otkriven de novo, i iznosi po 14% udjela u ispitanoj grupi. Istraživanja u Srbiji pokazuju da u lako gojaznih prevalenca dijabetesa tipa 2 iznosi oko 4%, a u jako gojaznih ona je 40% i više, proporcionalno stepenu gojaznosti. I ovaj podatak se slaže sa podacima iznijetim u rezultatima ovog istraživanja.
• Broj dijabetičara čija je bolest dijagnostikovana nije realan. Stvarni broj je mnogo veći. On podrazumijeva i brojne neotkrivene slučajeve.
• U gojaznih, veći je procenat neotkrivenih dijabetičara nego u opštoj populaciji, i on korelira sa stepenom gojaznosti.
• U hipertenzivnih procenat neotkrivenih dijabetičara veći je nego u opštoj populaciji.
PREPORUKE
Po sagledavanju rezultata ovog istraživanja, preporučuje se čest rutinski skrining na dijabetes melitus, pogotovo kod gojaznih i ljudi sa arterijskom hipertenzijom. Preporučuju se projekti i akcije ranog otkrivanja dijabetesa kod rizičnih grupa, ali i kod svih ostalih. Još jedna od preporuka jeste uvođenje obaveze testa na koncentraciju glukoze u krvi u svim sistematskim pregledima, i kao rutinski test kod svih bolesnika čije stanje zahtijeva bilo kakvu laboratorijsku dijagnostiku.
Piše: Prim. dr Miroslav Femić, Dom zdravlja – Bijelo Polje, Dr Aleksandar Femić, Zavod za hitnu medicinsku pomoć Crne Gore, Jedinica Bijelo Polje,
Pavle Femić, student, Medicinski fakultet – Podgorica
Zbog doprinosa istraživanju posebnu zahvalnost zaslužuje NVO „Društvo za borbu protiv šećerne bolesti” – Bijelo Polje. Doprinos Društva ogleda se u dostupnosti podataka sa njihove akcije ranog otkrivanja dijabetesa, na osnovu kojih je istraživavanje sprovedeno, i koji su od krucijalne važnosti za rad i njegove zaključke.
1 Manojlović, D. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Beogradu, Zavod za udžbenike, Beograd, 2006. 8: 1278-1281
2 Institut za javno zdravlje, Centar za promociju zdravlja. Savjetovalište za prevenciju dijabetesa. Podgorica, 2008; 2-3
3 Institut za javno zdravlje. Statistički godišnjak 2006. o zdravlju stanovništva i zdravstvenoj zaštiti u Crnoj Gori. Podgorica, 2007.
4 Manojlović, D. i saradnici. N. D.
5 Ilić, S. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Nišu, katedra interne medicine, Prosveta, Niš, 2005; 352-385
6 Ilić, S. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Nišu, Katedra interne medicine, Prosveta, Niš, 2005; 352-385
7 Manojlović, D. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Beogradu,
Zavod za udžbenike, Beograd, 2006. 8: 1278-1281
8 Ilić S. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Nišu, Katedra interne medicine, Prosveta, Niš, 2005; 352-385
9 Vrca-Botica, M. Dijabetičar kao učestali posjetilac ordinacije obiteljske medicine. Doktorska disertacija. Sveučilište u Zagrebu, Medicinski fakultet. Zagreb, 2003. i° Manojlović, D. i saradnici. Interna medicina. Medicinski fakultet u Beogradu,
Zavod za udžbenike, Beograd, 2006. 8: 1278-1281
u Manojlović, D. i saradnici. N. D.
Add comment