[heading]Projekat unapređenja zdravstva[/heading] Radionica za kvalitet u zdravstvu koja predstavlja nastavak edukacije u okviru Projekta unapređenja zdravstva u Crnoj Gori, održana je 25. aprila 2012. u resotranu “Ribnica”.
Kompleksnost zdravstvenog sistema u kome se javlja veliki broj učesnika sa različtim ulogama i različitim očekivanjima kroz odnos pacijenata i ljekara, kao i uslove pružanja efikasnije zdravstvene zašite u postojećim zakonskim okvirima, izložila je prim. dr Jadranka Lakićević, pomoćnica ministra u Ministarstvu zdravlja Crne Gore kroz temu Pacijent kao partner i prava pacijenta.
Kvalitetna zdravstvena zaštita omogućava organizaciju resursa na najdjelotvorniji način, kao bi se zadovoljilje zdravstvene potrebe korisnika za prevencijom i liječenjem na bezbjedan način i na viskom niovou njihovih zahtjeva.
Ovi postulati su ugrađeni i u Zakon o zaštiti prava pacijenata sa predpostavkama sljedećih odredbi, što znači da se svakom licu bilo ono bolesno ili zdravo, koje zatraži ili kome se pruža zdravstvena usluga, garantuje jednako pravo na kvalitetnu i kontinuiranu zdravstvenu zaštitu, u skladu sa njegovim zdravstvenim stanjem, opšteprihvaćenim stručnim standardima, uz pravo na ublažavanje bola u svakoj fazi bolesti i stanja, na svim nivoima zdravstvene zaštite.
Prema ovom zakonu pacijent ima prava na: slobodan izbor doktora medicine ili doktora stomatologije; informisanje i obavještavanje; samoodlučivanje ; uvid u medicinsku dokumentaciju; odbijanje da bude predmet naučnog ispitivanja i istraživanja; drugo stručno mišljenje; blagovremenu zdravstvenu zaštitu; pravo na prigovor; naknadu štete; samovoljno napuštanje zdravstvene ustanove.
O reformskom procesu koji je započet 2004. godine, u cilju racionalizacije i podizanja zdravstvenog sistema na viši nivo funkcionisanja, koji zadire u sve društvene oblasti sa odgovarajućim implikacijama, prim. dr Lakićević je pokazala kroz način organizovanja u našoj zemlji, koji se dešava na primarnom, sekundarnom i tercijalnom nivou zdravstvene zaštite i sporovodi se u 18 domova zdravlja, 8 opštih bolnica, 3 specijalne bolnice, Kliničkom centru i Insitutu za javno zdravlje.
Reforma primarnog nivoa zdravstvene zaštite sprovedena je inicajalno sa novim načinom organizovanja i finansiranja kroz uspostavljanje modela izabranog doktora. Izmijenjena je uloga doma zdravlja tako što je dom zdravlja postao referentni centar primarne zdravstvene zaštite u kome su organizovane jedinice i centri za podršku rada izabranog doktora. Model izabranog doktora uspostavljen je na teritoriji čitave Crne Gore, a obuhvat registracije osiguranika kod izabranog doktora iznosi više od 80%. U domovima zdravlja su osnovani i centri za mentalno zdravlje, za djecu sa posebnim potrebama, reproduktivno zdravlje i TBC.
Vlada Crne Gore je u julu 2010 . godine donijela odluku o mreži zdravstvenih ustanova Crne Gore, kojom je utvrđen broj, vrsta i raspored javnih i privatnih ustanova na teritoriji Crne Gore, odnosno potrebnih timova za sprovođenje utvrđenog oblika zdravstvene zaštite iz obaveznog zdravstvenog osiguranja, na načelima dostupne, kvalitetne i eikasne zdravstvene zaštite za sve građane.
Time su stvoreni uslovi da pacijenti u sistemu javnih zdravstvenih institucija mogu, ukoliko nisu adekvatno zbrinuti, odonosno ukoliko je vrijeme čekanja na specijalističke preglede duže od 30 dana, nepohodne dijagnositčko – terapijske procedure, da obave u privatnim zdravstvenim ustanovama. U mrežu zdravstvenih ustanova su uključene 23 privatne zdravstvene ustanove na teritoriji države.
U Ministarstvu zdravlja je krajem 2009. godine formiran poseban sektor za kvalitet i bezbijednost pacijenata.
PRIORITETNE AKTIVNOSTI
Stručni konsultant iz oblasti kvaliteta zdravstvene zaštite prof. dr Ana Stavljenić – Rukavina iz Hrvatske, koja je angažovana na izradi kliničkih protokola i smjernica u okviru tekućeg Projekta za unapređenje sistema crnogorskog zdravstva, govoreći o Kvalitetu zdravstvene skrbi, naglasila je da zadaci kvalitenog zdravstvenog sistema obuhvataju osiguranje sigurnosti bolesnika, s tim da se izbjegnu moguće povrede koje bi nasupile primjenom dijagnositičkih terapijskih metoda, koje bi mu zapravo trebale pomoći; osiguranje usluga utemeljenih na naučnim dokazima, dok se moraju izbjegavati one usluge koje štete bolesniku; usredsređenje na potrebe bolesnika i omogućavanje njegovih inidividualnih prava; pravovremjene intervencije; izbjegavanje nepotrebnog trošenja opreme i pribora; pravičnost i dostupnost istih uslova za sve pacijente, bez obzira na materijalno stanje, rasu, socijalni status, pol ili regionalnu pripadnost.
Odrednice kvaliteta temeljene su na dogovorenim definicijama sa detaljnim opisima, visokom specifičnošću i osjetljivošću, što znači da otkrivaju mali broj lažno pozitivnih ili lažno negativnih nalaza, valjane su i pouzdane, odnose se na jasno prepoznatljive događaje za korisnike – primjenljive su u kliničkoj praksi, omogućuju korisna upoređivanja i utemeljene su na dokazima.
Zakonski okvori za implementaciju sistema iskazani su kroz dva temeljna zakona Crne Gore: Zakon o zaštiti (2004.) i kroz izmjene i dopune (2010. godine) i Zakon o pravima pacijenata ( 2010. godne). Dodatni dokumenti sem navedenih čine Master plan razvoja zdravstva Crne Gore 2010- 2013. godine, Strategija za optimalizaciju sekundarnog tercijalnog nivoa zdravstvene zaštite s akcionim planom implementaciju 2011. godine i nacionalna strategija za poboljšanje kvaliteta i sigurnosti koji je usvojila Vlada Crne Gore 2012. godine, u skladu sa tehnološkim napretkom nauke i medicine, etičkim i stručnim načelima zdravstvene profesije.
Add comment