[heading size=”7″]“Postoji razlog zašto je priroda udesila da uberete voćku s drveta, a ne da s njega natočite sok. Cijela voćka sadrži u sebi vlakna, celulozu i druge materije koje se gube cijeđenjem soka…” [/heading] U ovo vrijeme Novogodišnjih i Božičnih praznika, s bogatom i svečanom trpezom, slatkiši su neizostavni dio prazničnog slavlja. Iako omiljena hrana za mnoge, slatkiši i šećer predstavljaju vjerovatno najvećeg neprijatelja našem imunom sistemu i doprinose mnogim bolestima – od čestih prehlada, pa do karcinoma.
Studija rađena prije dvadesetak godina i publikovana u “British Journal of Medicine”, pokazala je da 100 grama šećera uništi 50% leukocita, neutrofila (dio imunog sistema), dva sata nakon konzumiranja. To svrstava šećer u pravog ubicu našeg odbrambenog sistema.
Stotinu grama izgleda kao velika količina, ali je ona realnost za mnoge ljude. Jedna limenka gaziranog pića sadrži oko četrdeset grama, a jedna čaša voćnog soka oko trideset grama. Plus slatkiši, kolači, čokoladice… Nije rijetko da današnja djeca konzumiraju ovu količinu svakodnevno, pa zato nije ni čudno da ona, za razliku od djece prije više decenija kad je potrošnja šećera bila mnogo manja, boluju više od astme, alergija, hroničnih respiratornih infekcija, hiperaktivnosti i poremećaja pažnje.
Osim što uništava ćelije imunog sistema, šećer izaziva povećanu kiselost, odnosno PH organizma i čini osobu umornom i razdražljivom, a kod djece djeluje na nervni sistem i čini ih hiperaktivnim, agresivnim i nefokusiranim.
Nažalost, mnogi ljudi smatraju pogrešno da im je šećer potreban radi energije i da će konzumiranjem sokova i slatkiša popraviti svoj umor i koncentraciju. Istina je da je pogonsko gorivo ćelije šećer, ali ne onaj dobijen iz slatkiša i sokova, već šećer koji se postepeno oslobađa u krvi i koji drži taj nivo stabilnim. To je šećer koji se, takođe, na kraju biohemijskih metaboličkih procesa oslobodi iz namirnica kao što su složeni ugljeni hidrati ili proteini.
Zato su voće, bademi, orasi i prijesno povrće, mnogo bolja užina i djeci i odraslima jer će se iz ovih namirnica šećer postepeno osloboditi i usloviti njegov stabilan nivo u krvi.
Za razliku od složenih ugljenih hidrata (povrće, cijelo zrno žitarice, cijela voćka) i proteina (meso, jaja, mliječni proizvodi, mahunarke), prosti ugljeni hidrati (slatkiši, voćni sokovi, bijeli hljeb i pecivo) oslobađaju brzo šećer u krvi, što dovodi do oslobađanja insulina, čija je uloga da ovu navalu šećera ubaci u ćelije, jer u krvi ne smije biti više od jedne kafene kašičice u svakom momentu. To izlučivanje insulina će, pak, onda usloviti nagli pad šećera u krvi i osoba će ubrzo nakon “slatkog fiksa” osjetiti umor i ostale simptome hipoglikemije.
Postoji razlog zašto je priroda udesila da uberete s drveta voćku, a ne da s njega natočite sok Cijela voćka sadrži u sebi vlakna, celulozu i druge materije koje se gube cijeđenjem soka. Jedna pomorandža u prosjeku sadrži 7 grama šećera i obično će se većina nas zaustaviti već kod prve pojedene voćke. Za jednu čašu soka od pomorandže potrebne su oko 4 voćke, što dovodi našu računicu do oko 28 grama šećera. A, često se ne zaustavljamo kod prve popijene čaše.
Vjerovatno najopasniji oblik šećera je fruktozni sirup, koji se danas, nažalost, stavlja u veliki broj proizvoda, u skoro sve slatkiše i sokove. Studije pokazuju da šećer u obliku fruktoze pospješuje proliferaciju, umnožavanje ćelija raka i da ga one koriste u ove svrhe. S toga je važno da, ne samo osobe koje boluju od karcinoma, već i svi oni sa hroničnim bolestima i oslabljenim imunim sistemom smanje ili potpuno izbace fruktozni sirup i ostali šećer iz svoje ishrane.
Da li to znači da treba izbaciti i voće iz svoje ishrane. Svakako ne, jer je voće izvor mnogih vitamina i minerala (jedna jabuka sadrži oko dvadeset hiljada njih), ali nemojte praviti sok od voća, već konzumirajte cijelu voćku.
Konzumiranje šećera doprinosi inflamaciji ćelija i povećava rizik za mnoge bolesti od kojih su najčešći:
1. Gojaznost i dijabetes
2. Srčana oboljenja
3. Respiratorne infekcije
4. Kandida i gljivična oboljenja
Nekada su masti u ishrani bile glavni krivac za pojavu arterioskleroze, začepljenja krvnih sudova i povišene masnoće. To je dovelo do preorjentisanja populacije na ishranu bogatu prostim ugljenim hidratima, kao što su žitarice, uglavnom bijelo brašno i šećer u različitom obliku. Ovo je doprinijelo naglom skoku srčanih oboljenja i dijabetesa.
Ne masti, već prosti ugljeni hidrati, kao što su hljeb, peciva i slatkiši, glavni su uzrok hroničnih zapaljenskih procesa u organizmu i rezistencije na insulin koji dovodi do gojaznosti i dijabetesa primjera radi.
Esencijalne masti kao što su omega 3, 6 i 9 u ribi, morskim plodovima, koštunjavom voću, lanenom i maslinovom ulju, povratile su i potvrdile svoj značaj u prevenciji mnogih hroničnih bolesti, naročito kardiovaskularnih.
Nema čarobnog štapića, pilule, niti prečice u očuvanju našeg zdravlja. Ma kako to bilo u kategoriji “stare vijesti i već viđeno”, ishrana bogata prijesnim namirnicama, voćem i povrćem, esencijalnim mastima i lako svarljivim proteinima, uz fizičku aktivnost, boravak u prirodi i njegovanje duhovnosti, i dalje su najbolji recept, samo ga se treba pridržavati.
Eto predloga za Novogodišnje rezolucije. Srećni praznici!
Piše: dr Snežana Tomić, homeopat
