Urinarne infekcije ili infekcije mokraćnih puteva kod djece najčešće se javljaju u uzrasnoj grupi do pet godina, češće su kod djevojčica nego kod dječaka.
Uretra – izvodni mokraćni kanal, je mnogo kraći kod djevojčica nego kod dječaka.
Urinarni trakt čine bubrezi, mokraćni kanali (ureteri i uretra) i mokraćna bešika. Bubrezi proizvode urin koji se preko uretera izlučuje u mokraćnu bešiku, a odatle preko uretre van iz organizma. U normalnim okolnostima urin je sterilan. Ako se pak desi da bakterije prodru u mokraćne puteve eto infekcije. One mogu preko uretre dospjeti u mokraćnu bešiku i bubrege. Ako napadnu mokraćnu bešiku onda to zovemo cistitis, a ako je zahvaćen i bubreg onda govorimo o pijelonefritisu – koji je jako ozbiljno oboljenje jer može, ako se ne liječi ili ne liječi pravilno, dovesti do trajnih oštećenja bubrežnog tkiva. Bakterije koje izazivaju urinarne infekcije najčešće se prenose preko uretre, kanala putem koga mokraća izlazi iz organizma. Bakterije iz stolice, odnosno debelog crijeva, su normalni stanovnici – ešerihija koli i enterokoke.
Infekcije mokraćnih puteva mogu nastati i iznutra, kod djece koja imaju neku anomaliju mokraćnog sistema: – u vidu suženja mokraćnih puteva, koja blokiraju normalno oticanje mokraće, – vezikoureteralni refluks, tzv. VUR, odnosno stanja u kome se jedan dio mokraće vraća iz mokraćne bešike u bubrege.
Ako nešto ovako postoji, eto infekcije. Ove dvije anomalije, ako se ne otkriju na vrijeme, mogu dovesti do trajnih i ozbiljnih oštećenja bubrega. Ponekad se može desiti da putem krvi iz nekog drugog organa bakterije dospiju u bubrege.
Simptomi i znaci su povišena tjelesna temperatura, učestao nagon na mokrenje, uznemirenost, odbijanje obroka kod manje djece, bol i pečenje pri mokrenju kod veće djece, isprekidan mlaz urina i neprijatan miris.
Dijagnoza se postavlja brzo i jednostavno, pregledom urina. Neophodno je da se uzme pravilan uzorak urina – potrebno je dobro oprati genitalije i odnijeti urin u sterilnoj posudi. Kod beba se uzorak uzima posebnim samoljepljivim kesicama. Unutar sat vremena od mokrenja potrebno je odnijeti urin – nikako duže uzorak da stoji. Ako se u sedimentu urina nađu leukociti i bakterije, onda bi trebalo po pravilu uzeti urinokulturu da bi izolovali uzročnika i odredili najefikasniji antibiotik za liječenje. Uz to je potrebno uraditi krvnu sliku i CRP, koji pomažu u procjeni težine infekcije. Obavezno je odraditi i ultra zvuk urotrakta.
Često je pitanje od strane roditelja – da li uzeti samo prvi jutarnji urin… Ne mora, može se u toku dana bilo kad uzeti uzorak.
Terapija: Infekcija se liječi antibioticima, ne čeka se nalaz urinokulture nego se započne sa antibiotikom za koji ljekar smatra da je najefikasniji.
Po završetku liječenja neophodno je potrebno ponoviti analizu mokraće – u sedimentu urina ne bi smijeli da se nalaze bakterije i leukociti a urinokultura treba da je sterilna. Analizu možemo ponoviti za deset dana. Šta roditelji treba da znaju?
Da se higijena genitalija sprovodi temeljno i redovno – tekuća voda i blagi sapun poslije svake stolice. Zaboravite na upotrebu vlažnih maramica, sem ako ste u prirodi ili na putu.
Povišena temperatura koja nema objašnjenje potencijalna je urinarna infekcija. Kod djece koja su vec imala urinarnu infekciju a dobiju temperaturu, obavezno je odnijeti urin na pregled – ovo je naročito važno kod beba i djece predškolskog uzrasta. Ako postoji anomalija urotrakta, onda se uključuje u dijagnostiku i liječenje pedijatar nefrolog i dječiji hirurg – urolog.
Dr Sanja Čizmović, spec. pedijatar
Opšta bolnica, Nikšić
Dodajte komentar