Tromboembolične komplikacije CNS mogu da se jave i u prvoj godini života. Arteriovenske tromboembolije mogu da se jave u svim krvnim sudovima i često mogu da budu uzrok smrti ili ishemične bolesti srca. Brojne retrospektivne i prospektivne studije su dokazale da je umjereni porast totalnog homocisteina nezavisan faktor rizika za različite oblike kardiovaskularnih bolesti, uključujući periferne okluzije arterija, koronarnu arterijsku bolest srca, cerebrovaskularne bolesti i venske tromboze.
Hipopigmentacija kože i kose kao i grublja kosa su česte promjene u homocistinuriji. Dijagnoza deficita CBS se zasniva na kliničkim nalazima i rezultatima kliničkih analiza. U dijagnostičkoj proceduri prvo se odredjuju fasting aminokisjeline u plazmi i aminokisjeline u urinu, ukupni homocistein u plazmi, i u nekim situacijama skrining test sa cijanid nitroprusidom. Totalni homocistein odnosi se na ukupnu količinu homocisteina prisutnu poslije kvantitativnog reduktivnog cijepanja svih disulfidnih veza. Srednja normalna koncentracija totalnog homocisteina je 10 µmol/L. Cijanidski nitroprusidni test u urinu (Brandt test) za homocistinuriju je kvalitativni test sa niskom osjetljivošću, sa prosječno 30% falš rezultata koji se ne mogu uzeti kao kriterijum za isključivanje homocistinurije. Povišeni plazmatski metionin i homocistein (> 200 µmol/L), povišen homocistein u urinu, povišeni S- adenosilmetionin (SAM) i S-adenosilhomocistein (SAH) sa velikom vjerovatnoćom su potvrda deficita CBS. Kod izvjesnih bolesnika totalni homocistein može da bude samo lako povišen pa je moguća zamjena sa stanjima sa deficitom metioninadenosiltransferaze (MAT). Za diferencijalnu dijagnozu je važan nalaz S-adenocilmetionina (SAM) i S-adenosilhomocisteina (SAH) koji su kod MAT-a normalni ili lako redukovani. Osjetljivost na povišene vrijednosti metionina skriningom kod novorođenčadi u detekciji deficita CBS nije dovoljan dijagnostički pokazatelj, posebno kod slučajeva koji reaguju na piridoksin. Važno je znati, da rezultati skrininga za homocistinuriju pomoću cijanid nitroprusida mogu biti lažno negativni. Uopšteno, laboratorijsku dijagnostiku deficita CBS karakterišu povišene vrijednosti u plazmi metionina, totalnog homiocisteina, SAH, SAM i u urinu homocisteina, uz snižene vrijednosti aktivnosti cistation β sintetaze (CBS) i cistina u plazmi.
Potvrda dijagnoze enzimatskim esejom može se izvesti kulturom fibroblasta kože ili stimulacijom limfocita. Pacijenti sa tipičnim biohemijskim nalazima i kliničkim crtama za CBS mogu pokazati visoku rezidualnu enzimatsku aktivnost. Molekularna genetska ispitivanja imaju ograničen značaj u dijagnozi zato što su mnoge mutacije nejasne.
Liječenje Otklanjanje postojećih i sprečavanje novih sekvela oboljenja su najčešći pristup u liječenju pacijenata sa CBS sa optimalnijim ishodom, ako je dijagnoza oboljenja postavljena rano. Liječenje se usmjerava na normalizaciju nivoa homocisteina, mada je to teško dostići kod većine pacijenata.
Skrining. Za otkrivanje deficit CBS koristi se neonatalni skrining. Primjenom Guthtievog testa otkiva se povećani nivo metionina u plazmi. Cistin i homocistin mogu da se dokažu u urinu na osnovu reakcije sa natrijum nitroprusidom. Ove dvije aminokisjeline mogu da se diferenciraju na osnovu reakcije redukcije homocistina pomoću srebro nitrata u svoj tiol oblik, homocistein. Homocistein zatim reaguje sa natrijum nitroprusidom pri čemu se dobija purpurno-roze obojenje. Na osnovu dobijenih rezultata mjerenja metionina u plazmi novorođenčadi incidencija u Irskoj je l:65.000, a u svijetu 1:344.000. Postoji više razloga da se u vjerodostojnost ovih podataka sumnja. Prvo, skrining je do sada skoro isključivo otkrivao pacijente koji ne reaguju na piridoksin u populacijama klinički otkrivenih pacijenata sa približno ekvivalentnom distribucijom pacijenata koji reaguju na piridoksin, i onih koji ne reaguju na piridoksin. Drugo, osjetljivost detekcije hipermetioninemije može da bude neadekvatna usljed kašnjenja u ispoljavanju (prisustvu) povišenog metionina u vrijeme skrininga na rođenju na rane godine. Treće, studije u Danskoj i Norveškoj ukazuju na veću učestalost homozigota za piridoksin osjetljive allele mutanta približno 1:20.000 I 1: 6.000. Druge bolesti transsulfuracije su znatno rjeđe i daćemo samo kraći njihov prikaz. Deficit Metionin S-adenosiltransferaze (MAT I/III)
Deficit MAT I/III ima za posljedicu perzistentnu hipermetioninemiju bez homocistinurije. U plazmi, se SAM, esencijalni enzim ove enzimatske reakcije kreće u normalnom ili lako redukovanom nivou.. Nasljedje u većine pacijenata sa perzistentnom hipermetioninemijom usljed mutacija gena MAT1A je autosomalno recesivno. Dominantni oblik nasljedjivanja je opisan u slučajevima pacijenata hipermetioninemije udružene sa mtacijom R264H. Mada se samo gen MAT2A izražava u mozgu kod ovih pacijenata je prisutna demijelinizacija sa neurološkim ispadima. To sugeriše da može postojati povezanost izmedju težine MAT2A mutacije gena, stepena povišenosti metionina i ispoljavanja oboljenja. Karakteristični laboratorijski nalazi kod MAT I/III su povišene vrijednosti metionina, uz normalne ili blago povišene vrijednosti homocisteina u plazmi, uz sniženu aktivnost MAT I/III u jetri ,i nizak ili normalan SAM i nizak ili normalan sarcosin.
Add comment